Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Palus po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. L. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 października 2011 r. w sprawie ze skargi G. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 20 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę G. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. (Nr[...]) w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej.
Doręczając skarżącemu w dniu 23 grudnia 2011 r. odpis powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem Sąd pouczył skarżącego m.in. o tym, że przysługuje od niego skarga kasacyjna, która pod rygorem odrzucenia, powinna zostać złożona w terminie 30 dni od daty doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
Pismem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 24 stycznia 2012 r. pełnomocnik skarżącego złożył skargę kasacyjną od powyższego wyroku.
Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2012 r. (doręczonym skarżącemu w dniu 3 lutego 2012 r.) tutejszy Sąd odrzucił powyższą skargę kasacyjną, jako złożoną po upływie terminu do jej wniesienia.
Pismem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 10 lutego 2012 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, wywodząc, że jego uchybienie nastąpiło bez jego winy. Uprawdopodabniając brak swojej winy skarżący wskazał, że w dniach 18 - 24 stycznia 2012 r. chorował na schorzenie urologiczne, które wymagało leżenia, a przez to ograniczało jego funkcjonowanie. Ponadto w dniu 22 stycznia 2012 r. na świat przyszła jego córka, która po narodzinach poddawana była zabiegom leczniczym. Wskazane zdarzenia spowodowały, że - jak wskazał skarżący - znajdował się on "w stanie ogromnego pobudzenia emocjonalnego i stresu i pod ich wypływem niewłaściwie przeczytał datę odbioru odpisu wyroku z uzasadnieniem jako 27 grudnia 2012 r. i taką też datę podał pełnomocnikowi ustanowionemu do sporządzenia skargi kasacyjnej".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do postanowień art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - zwanej dalej p.p.s.a - jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Warunkami skuteczności takiego wniosku jest zaś: złożenie go w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, spowodowanie dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, równoczesne ze złożeniem wniosku dokonanie uchybionej czynności oraz uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i § 2 oraz art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a.). Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak jednej z nich skutkować musi odmową przywrócenia terminu. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie (art. 88 p.p.s.a.).
Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 86 § 1 p.p.s.a.).
Zważyć nadto należy, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku gdy strona w sposób przekonujący uzasadni brak swojej winy (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005r, s.219). Brak winy należy z kolei oceniać mając na względzie wszystkie okoliczności danej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także i uchybień spowodowanych lekkim niedbalstwem (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz; Warszawa 2005, s. 333).