Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 18 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. J., P. B. i A. D. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: odrzucić skargę P. B.
D. J., P. B. i A. D. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę z dnia [...] lipca 2018 r. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
W uzasadnieniu skargi skarżący podnieśli, że nie zgadzają się ze wskazanym w zaskarżonej decyzji powodem rozstrzygnięcia jakim jest brak interesu osób odwołujących się. Podniesiono, że wszystkie osoby, które się odwołały od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego dla miasta [...] z dnia
[...] kwietnia 2018 r. , nr [...] są właścicielami części zarówno nieruchomości jak i gruntu, na którym te się znajdują dlatego zdaniem skarżących, posiadają oni mandat do ochrony prawnej przed decyzjami, których skutki mają bezpośredni wpływ na ich bezpieczeństwo.
W odpowiedzi na skargę DWINB wniósł o oddalenie skargi. Organ wskazał, że po zapoznaniu się z treścią skargi nie znalazł podstaw do jej uwzględnienia w trybie samokontroli.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257), dalej "k.p.a.", stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Z kolei w myśl art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej jako: "p.p.s.a."), w postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi.
Stosownie do treści art. 50 § 1 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Z kolei zgodnie z § 2 uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Tym samym niezbędną przesłanką do wniesienia skargi jest posiadanie interesu prawnego czyli istnienie normy prawa materialnego, na podstawie której określona osoba może domagać się konkretyzacji uprawnień lub obowiązków bądź żądać przeprowadzenia kontroli określonego aktu lub czynności w celu ochrony jego sfery praw i obowiązków przed naruszeniami dokonanymi tym aktem i doprowadzenia tego aktu do stanu zgodnego z prawem. W celu ustalenia interesu prawnego, a tym samym możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego, niezbędnym jest istnienie związku o charakterze materialnym pomiędzy sytuacją faktyczną danego podmiotu, a normą prawa materialnego.
Interes prawny musi być interesem indywidualnym strony i dotyczyć bezpośrednio jej praw i obowiązków (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2010 r., I OSK 1465/10, dostępny w Centralnej Bazie).
Niemniej jednak odnosząc się do zakresu przedmiotowej skargi wskazać należy, że nie jest sporne, iż skarżący P. B. nie był stroną postępowania administracyjnego, bowiem jak wynika z akt sprawy odwołanie od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego dla miasta [...] z dnia
[...] kwietnia 2018 r., nr [...] złożyły K. B., A. D. i D. J.
W piśmiennictwie prezentowany jest pogląd, iż osoba, która nie posiada interesu prawnego, nie może poszukiwać ochrony na gruncie postępowania sądowoadministracyjnego. W rezultacie, skarga wniesiona przez podmiot, który a limine nie może mieć legitymacji skargowej, podlega odrzuceniu (zob: J. Tarno
[w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2006 r., str. 135).
W ocenie Sądu, brak jest zatem w tej sytuacji podstaw do wniosku, iż P. B. posiada interes prawny do wniesienia skargi na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
W przypadku, gdy brak interesu prawnego jest oczywisty istnieje podstawa do odrzucenia skargi jako niedopuszczalnej - art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
(por. postanowienie NSA z 15 lutego 2017 r., sygn. II OSK 264/17) i mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, na podstawie art. 58 §1 pkt 6 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji.