Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Kremis po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 30 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Gminy Świdnica z dnia 8 lipca 2010 r. Nr LXVII/545/10 w przedmiocie uchwalenia regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
Wojewoda Dolnośląski skargą z dnia 29 września 2010 r. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu uchwałę Rady Gminy Świdnica z dnia 8 lipca 2010 r. Nr LXVII/545/10 w sprawie uchwalenia regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, wnosząc o stwierdzenie nieważności § 5 ust. 2, § 7, § 10 ust. 2 we fragmencie "w uzasadnionych sytuacjach", § 11 ust. 1, § 13 ust. 2 pkt 2, § 19 oraz § 35 ust. 2 uchwały.
Z uwagi na podjęcie przez Radę Gminy Świdnica uchwały z dnia 28 października 2010 r. Nr LXXII/603/10, mocą której uchylone lub zmienione zostały skarżone przez organ nadzoru fragmenty uchwały Nr LXVII/545/10, Wojewoda Dolnośląski pismem procesowym z dnia 25 listopada 2010 r. cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) stanowi, że skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd, chyba że zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Zgodnie z regulacją art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. cofnięcie skargi powoduje skutek w postaci umorzenia postępowania. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym (§ 2).
Czynność procesowa Wojewody Dolnośląskiego - dokonana w przedmiotowej sprawie wobec uwzględnienia skargi przez Radę Gminy Świdnica nie budziła wątpliwości, w związku z czym, cofnięcie skargi należało uznać za dopuszczalne. W tej sytuacji dalsze prowadzanie postępowania sądowego w sprawie uznano za bezprzedmiotowe.
W konsekwencji na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 p.p.s.a. orzeczono jak w postanowieniu.