Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.) Sędzia WSA Władysław Kulon Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 grudnia 2015r. sprawy ze skargi W. sp. z o.o. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę i przebudowę budynku handlowo-usługowego postanawia I. umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne; II. zwrócić stronie skarżącej wpis od skargi w kwocie 500 zł (słownie: pięćset zł).
Zaskarżoną decyzją organ uchylił pozwolenie na budowę udzielone skarżącemu w zakresie rozbudowy i przebudowy budynku handlowo-usługowego stanowiącego własność spółdzielni mieszkaniowej oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Wymagało rozstrzygnięcia, czy odwołujący się, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego w tym budynku, posiadają przymiot strony (którego nie przyznał im organ pierwszej instancji). Inwestor w nin. sprawie niewątpliwie działał na zlecenie spółdzielni mieszkaniowej, zresztą niekiedy określanej przez organ jako inwestor. Organ uznał, że od zasady reprezentowania przez zarząd spółdzielni mieszkaniowej podmiotów, którym przysługuje prawo własnościowe, w procesie inwestycyjno-budowlanym (na temat tej zasady patrz wyrok II OSK 620/09), istnieją wyjątki (na ich temat patrz wyroki VII SA/Wa 1220/14, II OSK 69/10, II CR 149/85, IV SA 1610/99, VII SA/Wa 254/06 i 935/05, II OSK 634/05, 794/05, 722/08, 1283/09 i 494/09). Organ podkreślił znaczenie dla ocen reguł wynikających z art. 21 Konstytucji RP, art. 251 w związku z art. 244 k.c. i art. 5 ust. 1 pkt 9 p.b., a to wobec bezspornej okoliczności, że wykonanie planowanych robót budowlanych w części będzie stanowiło ingerencję w lokal należący do odwołujących się.
W skardze do Sądu administracyjnego skarżący inwestor podważał poprawność ocen organu, jako naruszających art. 28 ust. 2 p.b. i art. 5 ust. 1 pkt 9 p.b. i wyrażonych z pominięciem, że spółdzielnia gwarantuje brak naruszenia bieżących i przyszłych interesów odwołujących się, oferując im lokal zamienny i prawo do uzyskania innego lokalu w przebudowanym budynku bez konieczności poniesienia zwiększonych wydatków. Skarżący również odwołał się do poglądów prawnych wyrażonych w orzecznictwie sądowym (wyroki V SA/Po 608/14, VII SA/Wa 1220/14, II SA/Ol 819/13 z powołanym tam orzecznictwem, II SA/Gl 1495/12 z powołanym tam orzecznictwem, II OSK 339/06, II OSK 1366/11, IV SA 53/02, IV SA 2349/98). Podkreślił, że inwestycja zgodna jest z wolą i interesami 7000 spółdzielców oraz wymuszona została przez zły stan techniczny budynku. Sprzeciw podmiotów uprawnionych do jednego lokalu własnościowego nie uzasadnia zablokowania inwestycji. Sprzeciw ten związany jest z zamiarem uzyskania przez odwołujących się nadmiernych korzyści majątkowych.
W przeddzień rozprawy skarżący cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 60 p.p.s.a. cofnięcie skargi byłoby niedopuszczalne, gdyby zmierzało do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu dotkniętego wadą nieważności. Uzasadnia to skrótowe rozważenie tych przesłanek bezskuteczności cofnięcia skargi. Jest to konieczne tym bardziej, że w ocenie Sądu zarzuty skargi nawiązujące polemicznie do wywodu prawnego organu, pomijają istotne zagadnienia prawne występujące w nin. sprawie.
Wszystkie spierające się strony szeroko omawiają znaczenie art. 28 ust. 2 p.b., nie biorąc pod uwagę istotnej treści związanego z tym przepisem art. 3 pkt 20 p.b., że rozważeniu w ogóle podlega przysługiwanie interesu prawnego podmiotom znajdującym się "w otoczeniu" obiektu budowlanego (otoczeniu projektowanej inwestycji). Tymczasem odwołujący się (a raczej przedmiot przysługującego im spółdzielczego prawa) znajdują się w samym centrum tego obiektu (wewnątrz planowanej inwestycji), zatem nie w jego otoczeniu. W nin. sprawie wymagało raczej rozważenia istnienie zagadnienia wstępnego związanego w wątpliwościami, czy inwestorowi przysługiwało prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (art. 3 pkt 11 p.b.), gdyby prawo właściciela ustępowało pierwszeństwa prawu podmiotu spółdzielczego prawa. Można było też rozważać, czy istnieje związek praw, o których stanowi art. 3 pkt 11 p.b., z interesem prawnym o którym stanowi art. 28 ust. 2 p.b. w związku z art. 28 k.p.a. i w nawiązaniu do treści tych wszystkich praw. Na marginesie tych rozważań można byłoby poruszyć kwestię zasadności lub potrzeby rozszerzającej wykładni art. 28 ust. 2 p.b. (przykładowo gdyby właściciel nieruchomości udzielił inwestorowi prawa do dysponowania nią na cele budowlane i wniosek inwestora byłby zgodny z treścią tego upoważnienia, to dlaczego wymagać udziału właściciela w postępowaniu w charakterze strony, który przecież w sposób wyraźny okazał brak zainteresowania realizacją inwestycji, por. wywody w Komentarzu A. Ostrowskiej pkt 19 in fine przy art. 28 ust. 2 p.b. oraz pkt 21). Odwołujący się nawet nie twierdzili, że inwestycja wywoła ograniczenia w zagospodarowaniu ich lokalu (brzmienie art. 3 pkt 20 p.b.). Nie należy ponadto mieszać poglądów prawnych wyrażonych na tle odmiennych stanów faktycznych. Przykładowo wątpliwa byłaby przydatność tez prawnych dotyczących charakteru interesu "spółdzielcy" znajdującego się w otoczeniu inwestycji, zaś porównanie zasięgu ochrony prawnej przysługującej właścicielowi lokalu odrębnego i podmiotowi prawa spółdzielczego powinno skłaniać do oględnego przyznawania silniejszej ochrony uprawnionemu z ograniczonego prawa rzeczowego (por. A. Stefaniak w Komentarzu do art. 3 ustawy - Prawo spółdzielcze i powołane tam orzecznictwo sądowe, ogólnie na temat "spółdzielcy" wyroki II OSK 2089/13 i 616/08, wyrok II SA/Op 244/04 oraz TK sygn. K 12/08 dot. konstytucyjnej zasady równej ochrony praw majątkowych, wyroki II SA/Wr 473/10, OSK 1291/04, II OSK 1351/08). Wymagało ponadto rozważenia, na ile spółdzielnia mieszkaniowa może skutecznie wystąpić o pozwolenie na roboty budowlane w obrębie lokali stanowiących przedmiot praw spółdzielczych, przed zapewnieniem uprawnionym lokali zamiennych (jedno z zagadnień na tle art. 3 pkt 11 p.b.).
W ocenie Sądu zasygnalizowane wątpliwości odnośnie zgodności z prawem zaskarżonej decyzji, nie mogły doprowadzić do wniosku, że dotknięta jest ona wadą nieważności (zapewne z podstawy wymienionej w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.).
Wymaga wyraźnego wskazania, że sygnalizowane uchybienia procesowe organu i wady prawne zaskarżonej decyzji miałyby znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyby postępowanie odwoławcze uznać za wszczęte na skutek odwołania złożonego przez strony, nie zaś za bezprzedmiotowe (art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.) i gdyby jednocześnie zachowana została możliwość orzekania merytorycznego przez sąd administracyjny. W obecnej sytuacji procesowej uwagi Sądu miały znaczenie tylko dla dokonania oceny przesłanek skuteczności cofnięcia skargi.
Należało ponadto wskazać, że Sąd nie dostrzegł, aby organ obchodził jakieś prawo.
Wobec skutecznego cofnięcia skargi należało orzec zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. i art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Z tych względów Sąd wydał postanowienie o umorzeniu postępowania oraz zwrócił skarżącemu cały uiszczony wpis od skargi.