Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 28 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi B. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do wykonania obowiązku polegającego na wykonaniu urządzeń melioracyjnych postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Zaskarżonym postanowieniem utrzymano w mocy postanowienie Wójta Gminy P. z dnia [...] r. nr [...] o nałożeniu na B. G. grzywny w celu przymuszenia w kwocie 10.000 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych).
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu B. G. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, ale także o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. W skardze wskazano na naruszenia przepisów prawa, których miał się dopuścić organ wydając zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Należy zatem przyjąć, że przywołany przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. ustanawia dwie przesłanki, które dają możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonej do sądu administracyjnego decyzji: pierwszą z nich jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, a drugą niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przede wszystkim jednak z art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, iż wstrzymanie wykonalności aktu przez sąd administracyjny następuje zawsze na wniosek strony, a zatem wykazanie, że istnieją pozytywne przesłanki, od których ustawa uzależnia wstrzymanie wykonania aktu, spoczywa na stronie składającej taki wniosek. Nie jest zatem zasadny wniosek o wstrzymanie wykonalności decyzji, w którym strona nie wskazuje, jakie szkody wystąpią w razie wykonania tej decyzji czy też jakie nieodwracalne skutki wykonanie decyzji spowoduje, oraz nie uzasadnia swojego stanowiska uprawdopodabniając te okoliczności.
Przechodząc do oceny wniosku zawartego w skardze sąd doszedł do przekonania, że wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie. Jest tak za sprawą tego, iż wniosek złożony przez stronę, zastępowaną przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, został sformułowany w sposób niezwykle lakoniczny (jest to jedno zdanie na stronie 1 skargi) i brakuje w nim należytego uzasadnienia, które odnosiłoby się do konkretnych okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. W tym kontekście zgodzić się wypada z poglądem, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania skarżonego aktu jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie skarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego stwierdzenia powinny zostać poparte dokumentami, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej i majątkowej (zob. postanowienie NSA z dnia 15 września 2010 r., II FSK 1837/10, Orzeczenia.nsa.gov.pl). Wymaganiom w tym zakresie wniosek złożony przez stronę skarżącą nie odpowiada.
W świetle powyższego należy jednak podkreślić, że ocena wniosku dokonana na obecnym etapie nie wiąże sądu w zakresie rozstrzygnięcia dotyczącego samej skargi. Wszelkie zarzuty wobec zaskarżonego postanowienia będą bowiem podlegały ocenie sądu podczas merytorycznego rozpoznania skargi. Na obecnym etapie należy jednak stwierdzić, że sąd nie znalazł podstaw, aby uwzględnić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia.
Reasumując, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na podstawie wskazanych wyżej przepisów prawa oraz na podstawie art. 61 § 5 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.