Przez pojęcie „zmiany okoliczności sprawy”, o którym mowa w art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), należy rozumieć wszelkie zmiany występujące zarówno w okolicznościach faktycznych, jak i w obowiązującym prawie. Muszą to być zatem zmiany, które z jednej strony dotyczą kwestii merytorycznych rozstrzyganych dotychczasowym rozstrzygnięciem, z drugiej zaś strony muszą to być takie zmiany, które uzasadniają zmianę dotychczasowego rozstrzygnięcia. Trudno za takie zmiany uznać brak materialnoprawny samego wniosku o przyznanie kosztów, o którym mowa w § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.), w postaci oświadczenia, czy opłaty w związku z udzieloną z urzędu pomocą prawną zostały opłacone przez skarżącego, który jest nieusuwalny i wymagany przy składaniu wniosku. Trudno byłoby również ocenić, czy usunięcie takiego braku uzasadnia zmianę dotychczasowego rozstrzygnięcia, skoro w ogóle w tym rozstrzygnięciu nie odniesiono się merytorycznie do wniosku o przyznanie kosztów z uwagi na powyższy brak.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata P.Cz. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A.S. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca stałego postanawia odmówić przyznania adwokatowi P.Cz. kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił w całości skargę A.S. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego (pkt pierwszy sentencji) oraz przyznał od Skarbu Państwa - kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu - na rzecz adw. P.Cz. kwotę 590,40 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt i 40/100), w tym 110,40 zł podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (punkt drugi sentencji).
Pismem z dnia 15 czerwca 2016 r. pełnomocnik skarżącego wniósł o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia w/w wyroku. Pismem zaś z dnia 15 września 2016 r. przesłał opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oraz wniósł o zasądzenie kosztów za sporządzenie opinii w wysokości 150 % stawki minimalnej określonej w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, z uwagi na skomplikowany stan faktyczny sprawy oraz konieczność dokonania analizy argumentacji zawartej w uzasadnieniu Sądu, w kontekście zarówno prawidłowości podjętego rozprzęgnięcia, jak i zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz pozostałych akt. Oświadczył jednocześnie, że udzielona stronie pomoc prawna wchodzi w zakres prowadzonej przez adwokata działalności gospodarczej.
Postanowieniem z dnia 26 października 2016 r. referendarz sądowy po rozpoznaniu powyższego wniosku odmówił przyznania adwokatowi P.Cz. kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W uzasadnieniu referendarz wskazał m.in., że oświadczenie się przez adwokata w przedmiocie zapłacenia opłaty za zastępstwo prawne w całości lub w części w treści wniosku o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy jest wymogiem ustanowionym w przepisie powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej (§ 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1801)). Niezastosowanie się do jednoznacznie brzmiącej dyspozycji w/w normy prawnej wywołuje skutek prawny w postaci pozbawienia adwokata świadczenia pieniężnego, dla którego uzyskania wprowadzono między innymi przedmiotowy warunek. Zdaniem referendarza wymóg złożenia przez adwokata - wykonującego zawód zaufania publicznego - oświadczenia w przedmiocie zapłacenia w całości lub w części opłaty za zastępstwo prawne bez konieczności wykazania czy uprawdopodobnienia przezeń w jakikolwiek sposób tej okoliczności, winien być przestrzegany bezwarunkowo, z wykluczeniem możliwości jego wyinterpretowania z okoliczności towarzyszących przyznaniu prawa pomocy, z charakteru pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu oraz treści innych wniosków tego pełnomocnika. Referendarz stwierdził przy tym, że niezłożenie przez adwokata oświadczenia w przedmiocie zapłaty żądanych kosztów zastępstwa prawnego wykonanego na zasadzie prawa pomocy w całości lub w części nie stanowi braku formalnego pisma, lecz jest brakiem w zakresie uzasadnienia wniosku, toteż nie podlega on uzupełnieniu w trybie art. 49 P.p.s.a.. Uzasadnienie wniosku jest jego materialnym elementem. Zawierać powinno argumenty przemawiające za uwzględnieniem żądania. Oświadczenie, o jakim mowa w powołanym przepisie w/w rozporządzenia, stanowi materialny i konstrukcyjny element wniosku (jego uzasadnienia) o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, gdyż wystąpienie okoliczności w nim przewidzianych: zapłata w całości lub w części należnych kwot, powoduje odmowę ich zasądzenia albo zasądzenie ich w części. Wobec niewykonania ciążącego na występującym w sprawie profesjonalnym pełnomocniku obowiązku w zakresie obligatoryjnego elementu uzasadnienia wniosku z dnia 4 sierpnia 2016 r. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu referendarz sądowy stwierdził, że wniosek ten podlegał oddaleniu jako nieuzasadniony.