Obronę samodzielności naruszonej rozstrzygnięciem nadzorczym może podjąć tylko wspólnota samorządu terytorialnego, której z naruszeniem prawa pozbawiono tej samodzielności. Z tego względu, legitymację do wniesienia skargi będzie miała tylko wspólnota samorządowa, której interes prawny lub uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Komisji Międzyzakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ "Solidarność" W. K. i W. F. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z 15 stycznia 2001 r. w przedmiocie: stwierdzenia podjęcia par. 4 ust. 4 uchwały Zarządu Województwa D. (...) z 26 września 2000 r. w sprawie ustalenia regulaminu określającego wysokość i szczegółowe warunki przyznania pracownikom pedagogicznym oświatowych jednostek organizacyjnych Samorządu Województwa D. dodatków: motywacyjnego, funkcjonalnego i za warunki pracy oraz innych składników wynagrodzenia, z istotnym naruszeniem prawa, postanawia - odrzucić skargę.
Komisja Międzyzakładowa Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ "Solidarność" W. K, oraz W. F. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z 15 stycznia 2001 r. (...) w przedmiocie: stwierdzenia podjęcia par. 4 ust. 4 uchwały Zarządu Województwa D. (...) z 26 września 2000 r. w sprawie ustalenia regulaminu określającego wysokość i szczegółowe warunki przyznawania pracownikom pedagogicznym oświatowych jednostek organizacyjnych Samorządu Województwa D. dodatków: motywacyjnego, funkcjonalnego i za warunki pracy oraz innych składników wynagrodzenia, z istotnym naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu wskazano, że 12 października 2000 r. skarżąca strona zwróciła się do Wojewody D. z wnioskiem o unieważnienie ww. uchwały Zarządu Województwa D., której zarzucono, że wysokość uchwalonych dodatków jest krzywdząca, ponieważ zostały one obniżone z 30 procent i 40 procent do 17,5 procent, a zakres obowiązków został zwiększony. W rezultacie, wielu nauczycieli i wychowawców zamiast podwyższenia wynagrodzenia otrzymuje dodatek wyrównawczy. Ponadto "Regulamin" został uchwalony bez uzgodnienia ze związkami zawodowymi. Stanowi to naruszenie art. 77[2] par. 4 kodeksu pracy, który mówi, że "(...) Jeżeli u danego pracodawcy działa zakładowa organizacja związkowa, pracodawca uzgadnia z nią regulamin wynagrodzenia", oraz art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234 ze zm./, który również stanowi, że "zakładowy system wynagradzania pracodawca ustala w uzgodnieniu ze związkami zawodowymi". Takie stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny 2 lutego 2001 r. /II SA 3057/00/.
W wyniku przeprowadzonego postępowania organ nadzoru stwierdził, że par. 4 załącznika do uchwały - Regulaminu określającego wysokość oraz szczegółowe zasady i warunki przyznawania nauczycielom składników wynagrodzenia, w sposób istotny narusza par. 6 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 maja 2000 r. w sprawie minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, sposobu obliczania wysokości stawek wynagrodzenia zasadniczego za jedną godzinę przeliczeniową, wykazu stanowisk oraz dodatkowych zadań i zajęć uprawniających do dodatku funkcyjnego, ogólnych warunków przyznawania dodatku motywacyjnego, wykazu trudnych i uciążliwych warunków pracy stanowiących podstawę przyznania dodatku za warunki pracy oraz szczegółowych przypadków zaliczenia okresów zatrudnienia i innych okresów uprawniający do dodatku za wysługę lat /Dz.U. nr 39 poz. 455/ w związku z art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela /Dz.U. 1997 r. nr 56 poz. 357 ze zm./. Organ nadzoru nie znalazł jednak podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności uchwały w całości.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda D. wniósł o jej odrzucenie z powodu braku legitymacji skarżącego do jej wniesienia. Organ kwestionuje legitymację z tego względu, że nie istnieje żaden przepis prawa upoważniający osoby wnoszące do organu nadzoru o stwierdzenie nieważności uchwały do zaskarżenia wydanego przez organ rozstrzygnięcia nadzorczego z powodu nieuwzględnienia zarzutów podniesionych we wniosku. Postępowanie nadzorcze jest postępowaniem prowadzonym z urzędu. Uprawnienia nadzorcze wojewody wobec województwa wynikają wprost z ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /Dz.U. nr 91 poz. 576 ze zm./, która nie przewiduje osób trzecich w tym postępowaniu. Wnioski osób trzecich mogą być traktowane tylko jako źródło informacji o niezgodności uchwały z prawem. Według art. 82 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa, na rozstrzygnięcie nadzorcze organ samorządu terytorialnego może w ciągu 30 dni od daty doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego złożyć skargę do sądu administracyjnego. Według art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie województwa, rozstrzygnięcia nadzorcze, o których mowa w art. 84 ust. 2 i art. 85 ust. 1, podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu niezgodności z prawem w terminie 30 dni od daty ich doręczenia. Do złożenia skargi uprawnione jest województwo. Podstawą wniesienia skargi jest uchwala sejmiku województwa. Ustawa o samorządzie województwa nie stanowi o zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego środka nadzorczego przewidzianego w art. 83. Nie może to jednak oznaczać, że województwu nie przysługuje skarga do tego Sądu. Podstawą do jej wniesienia jest art. 16 ust. 1 pkt 7 oraz art. art. 33-35 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.