Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Władysław Kulon po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T.B. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie części nieruchomości postanawia oddalić wniosek.
T.B. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. (Nr[...] ) w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie części nieruchomości wnosząc m.in. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku o udzielenie ochrony tymczasowej do czasu zakończenia niniejszego postępowania lub rozstrzygnięcia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi na decyzję o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości skarżący wskazał, że postanowieniem z dnia [...] r. Naczelny Sąd Administracyjny wstrzymał wykonanie decyzji Wojewody D. z dnia [...] r. ([...]) w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. Tym samym skoro decyzja o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości nie jest obecnie wykonalna to decyzja o niezwłocznym zajęciu nieruchomości jako bezpośrednio związana i wtórna do niej również powinna korzystać z ochrony tymczasowej.
Skarżący podniósł też, że wykonanie zaskarżonej decyzji grozi niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków materialnych poprzez straty w bieżącej produkcji rolnej. Ponadto wskazał, że zaniechanie udzielenia ochrony tymczasowej w niniejszej sprawie spowoduje, że prowadzone przed Naczelnym Sądem Administracyjnym postępowanie nabierze "charakteru czysto formalnego" gdyż ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości już w istocie nastąpi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Stosownie do postanowień art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Postanowienie, o którym mowa powyżej sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 p.p.s.a.).
Stosownie do powyższych uregulowań normatywnych zaistnienie chociażby jednej z wymienionych przesłanek w art. 61 § 3 "uzasadnia wstrzymanie skarżonego aktu, jednakże to wnioskodawca zobowiązany jest do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia tych ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej" (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2008 r., I FSK 983/08).
Przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków są z kolei pojęciami nieostrymi, co wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich ogólnej normy i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych każdej indywidualnej sprawy. Użycie spójnika "lub" oznacza, iż przesłanki te mogą zachodzić alternatywnie. Sąd, rozpoznający wniosek o wstrzymanie wykonania skarżonego aktu, powinien natomiast mieć na uwadze interes nie tylko wnioskodawcy, ale i innych uczestników postępowania oraz uwzględnić wszystkie okoliczności, nawet te niepodniesione we wniosku, o ile są możliwe do wyinterpretowania na podstawie akt sprawy (postanowienie NSA z 13.09.2005r., sygn. akt II OZ 750/05, nieopubli.).