Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "R." Sp. z 0.0. w Ś. na bezczynność Powiatowego Urzędu Pracy w Ś. w przedmiocie nie wydania rozstrzygnięcia w sprawie wniosku o refundację kosztów poniesionych na przygotowanie zawodowe uczniów szkół zawodowych i młodocianych pracowników postanawia: odrzucić skargę.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2006 r. na bezczynność Powiatowego Urzędu Pracy w Ś. pełnomocnik "R." Sp. z 0.0. w Ś. wniósł o zobowiązanie organu - Dyrektora PUP w Ś. do wydania decyzji w sprawie wniosku o refundację kosztów poniesionych na przygotowanie zawodowe uczniów szkół zawodowych i młodocianych pracowników.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu z 20 lutego 2006 r. w sprawie udzielenia informacji dotyczącej złożenia zażalenia do organu wyższego stopnia przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego, pełnomocnik strony skarżącej oświadczył (w piśmie z 27 lutego 2006 r.), że nie dokonał powyższej czynności procesowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżania, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed właściwym organem, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 cyt. ustawy), zaś zgodnie z art. 52 § 3, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, należy przed wniesieniem jej do sądu wezwać właściwy organ na piśmie do usunięcia naruszenia prawa. Z przepisów tych wynika jednoznacznie, że warunkiem prawidłowego wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu administracyjnym albo zwrócenie się do właściwego organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Art. 37 ust. 1 Kp.a. stanowi, że na nie załatwienie sprawy w terminie określonym wart. 35 Kp.a.lub ustalonym w myśl art. 36 Kp.a. stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Oznacza to, że w każdym przypadku przed wniesieniem skargi na bezczynność organu konieczne jest uprzednie złożenie zażalenia, o którym mowa wart. 37 ust. 1 Kp.a. Dopiero po otrzymaniu postanowienia będącego rozstrzygnięciem tak wniesionego zażalenia możliwe jest, z zachowaniem trzydziestodniowego terminu, wniesienie skargi do sądu administracyjnego.
Pozostaje poza sporem, że strona skarżąca nie złożyła zażalenia w trybie art. 37 ust 1 Kp.a., co wynika bezpośrednio z treści pisma pełnomocnika skarżącej spółki z dnia 27 lutego 2006 L, stanowiąc tym samym naruszenie cyt. wyżej art. 52 § 1 p.p.s.a.
Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę, jako nie dopuszczalną odrzucił.