Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grzęda (spr.) Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik Asesor WSA Mirella Łent Protokolant Magdalena Gadecka po rozpoznaniu w dniu 12 października 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Leokadii O. na bezczynność Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia odrzucić skargę
W skardze z 4 marca 2004 roku Leokadia O. domagała się stwierdzenia bezczynności Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. w zakresie przyznania jej gwarantowanego zasiłku okresowego.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] 2002 roku dokonał rozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego o właściwość miejscową stwierdzając, że po zakończeniu postępowania administracyjnego toczącego się w Miejsko-Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w S., wniosek skarżącej o przyznanie gwarantowanego zasiłku okresowego powinien zostać rozpatrzony przez Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W.
Decyzją z [...] 2002 roku Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. odmówił przyznania Leokadii O. gwarantowanego zasiłku okresowego.
Decyzją z [...] 2002 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uchyliło w/w decyzję i umorzyło postępowanie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że z uwagi na rozstrzygnięcie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 31 stycznia 2002 roku, organem właściwym do prowadzenia sprawy z wniosku Leokadii O. o przyznanie gwarantowanego zasiłku okresowego jest Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. Zatem postępowanie prowadzone przez organ pierwszej instancji w S. jest bezprzedmiotowe i należało je umorzyć.
W odpowiedzi na skargę Kierownik M-GOPS w S. wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl przepisu art. 3 § 1 i § 2 pkt 8 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 - zwanej dalej p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie orzekając między innymi w sprawach skarg na bezczynność organów.
Wniesienie skargi na bezczynność organu jest jednak dopuszczalne dopiero po wyczerpaniu środka zaskarżenia, jakim jest zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie przewidzianym w przepisie art. 37 kpa.
Zgodnie z regułą wynikającą z przepisu art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a. - prawo wniesienia skargi do Sądu uwarunkowane jest uprzednim wyczerpaniem przez skarżącego środków zaskarżenia, jeżeli przysługiwały mu one w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Z uzasadnienia skargi oraz z akt sprawy dotyczących skargi na bezczynność Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. nie wynika, aby Leokadia O. składała zażalenie przewidziane w art. 37 § 1 kpa.
Oznacza to, że skarga w tym zakresie wniesiona została przedwcześnie.
Zatem na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. należało odrzucić skargę jako niedopuszczalną.