Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego I. B.-W. o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w drugiej instancji w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Starosty [...] w przedmiocie przekazania podania do organu właściwego postanawia przyznać radcy prawnemu I. B.-W. ze Skarbu Państwa (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy) kwotę 146,40 (sto czterdzieści sześć 40/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w drugiej instancji.
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy umorzył postępowanie w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Starosty [...] w przedmiocie przekazania podania do organu właściwego.
Pomoc prawna świadczona w niniejszej sprawie przez ustanowionego z urzędu pełnomocnika skarżącego, radcę prawnego I. B.-W., ograniczyła się do sporządzenia i wniesienia do tutejszego Sądu skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 3 grudnia 2009 r. W piśmie zawierającym skargę kasacyjną zamieszczony został wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez radcę prawnego. W odpowiedzi na wezwanie Sądu pełnomocnik skarżącego złożyła również na piśmie wymagane oświadczenie, iż opłaty nie zostały zapłacone przez skarżącego w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w razie przyznania skarżącemu prawa pomocy wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie zaś z przepisem § 14 ust 2 pkt 2 lit b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163 poz. 1349 ze zm.), stawki minimalne za czynności pełnomocnika będącego radcą prawnym w postępowaniu przed sądami administracyjnymi polegające na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej albo na sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wnoszą 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 tego ustępu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Stawka minimalna, stanowiąca podstawę do obliczenia należnego pełnomocnikowi wynagrodzenia, wynosi w rozpatrywanym przypadku 240 zł, stosownie do regulacji § 14 ust 2 pkt 1 lit c wskazanego wyżej rozporządzenia.
W oparciu o wskazane wyżej przepisy Sąd obliczył, iż przysługująca pełnomocnikowi skarżącego kwota, po podwyższeniu jej o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług, wynosi 146,40 zł. Ponieważ wnioskodawczyni sporządziła i wniosła do tutejszego Sądu skargę kasacyjną, a ponadto złożyła wymagane oświadczenie o niezapłaceniu kosztów pomocy prawnej, należało orzec o przyznaniu jej wskazanej wyżej kwoty tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w drugiej instancji.