Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Jarzembski po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. Cz. na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie dofinansowania pobytu na turnusie rehabilitacyjnym postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] października 2010 r. M. Cz. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie dofinansowania pobytu na turnusie rehabilitacyjnym.
Skarga wniesiona została bezpośrednio do Sądu, który przekazał ją Prezydentowi Miasta [...], który z kolei przekazał skargę według właściwości Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a.") skargę do Sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Stosownie do brzmienia art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na bezczynność środkiem zaskarżenia jest zażalenie, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn. Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Zażalenie to powinno być skierowane do organu administracji publicznej wyższego stopnia. W odniesieniu do organów samorządu terytorialnego, w myśl art. 17 pkt 1 k.p.a. organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, chyba że ustawy szczególne stanowią inaczej.
W związku z powyższym skarżący, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 28 grudnia 2010r., wezwany został do złożenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania oświadczenia, że skarga złożona do Sądu poprzedzona została złożeniem zażalenia do organu administracji wyższego stopnia w trybie określonym w art. 37 i do ewentualnego nadesłania odpisu zażalenia w przypadku, gdy zostało ono złożone.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie, skarżący nadesłała dwa pisma, pierwsze zatytułowane "odwołanie" z dnia [...] maja 2010r., drugie natomiast o tytule "przedsądowe wezwanie do określonego zachowania się" z dnia [...] lipca 2010r. - przy czym oba te pisma adresowane zostały do Prezydenta Miasta [...] i do tego organu zostały złożone.
Treścią skargi wniesionej do Sądu w niniejszej sprawie domaganie się przez skarżącego przyznania mu dofinansowania pobytu na turnusie rehabilitacyjnym. Skarżący złożył w tym przedmiocie stosowany wniosek do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...]. Organ ten rozpoznał wniosek w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie turnusów rehabilitacyjnych (Dz. U. Nr 230, poz. 1694). Zgodnie z § 5 pkt 1 rozporządzenia, osoba niepełnosprawna ubiegająca się o dofinansowanie składa osobiście lub za pośrednictwem opiekuna albo organizatora turnusów rehabilitacyjnych wniosek o dofinansowanie w centrum pomocy właściwym dla miejsca zamieszkania. Jak natomiast wynika z § 5 pkt 14 rozporządzenia, centrum pomocy powiadamia w formie pisemnej wnioskodawcę o sposobie jego rozpatrzenia. Treść wskazanego przepisu wskazuje na to, iż właściwy organ udziela wyłącznie informacji co do sposobu rozpatrzenia wniosku. Natomiast żaden z przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.), oraz rozporządzenia nie przewiduje wydania decyzji w sprawach. Tym samym od pisma z informacją o sposobie rozpatrzenia wniosku o dofinansowanie turnusu rehabilitacyjnego, nie przysługuje stronie prawo wniesienia środka zaskarżenia w postaci odwołania (por. wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 września 2008r., sygn. akt II SA/Ke 399/08, Lex nr 533602). Jak wynika natomiast z akt sprawy, skarżący wbrew zawartej w treści pisma odmawiającego mu przyznania dofinansowania złożył odwołanie do Prezydenta Miasta [...] na odmowne rozpoznanie jego wniosku, a następnie skargę do tutejszego Sądu, sprecyzowaną przez skarżącego jako skarga na bezczynność Prezydenta Miasta [...]. Wskazać należy w związku z tym, że ewentualne zażalenie skarżący winien był wnieść do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], skarżący natomiast wniósł do Prezydenta Miasta [...] nieprzysługujące mu odwołanie, a zażalenie na bezczynność tego organu, skarżący wniósł zamiast do organu wyższego stopnia - do organu bezczynność którego zaskarżył, nie można zatem w omawianym przypadku mówić o wyczerpaniu trybu instancyjnego warunkującego merytoryczne rozpoznanie skargi.
Wskazać ponadto należy, iż jak już zostało wskazane, organ pomocy społecznej, negatywnie rozpoznając wniosek skarżącego o dofinansowanie nie był obowiązany, wbrew twierdzeniu skarżącego, do wydania w tym przedmiocie decyzji administracyjnej, a jedynie do poinformowania skarżącego o sposobie załatwienia sprawy, co też organ uczynił pismem z dnia [...] maja 2010r., trudno mówić w związku z tym o pozostawaniu organu w bezczynności. Gdyby jednak skarżący uznał, iż organ rzeczywiście był bezczynny, winien był złożyć zażalenie do organu wyższego stopnia nad organem pozostającym w bezczynności, czego skarżący nie uczynił.
Wobec powyższego należało przyjąć, że skarżący nie wyczerpał środka przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a., gdyż nie wniósł zażalenia do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Zatem skargę do Sądu wniósł, nie wyczerpując środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a. Tym samym skarga, jako niedopuszczalna, na mocy art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. podlega odrzuceniu.
.