Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), po rozpoznaniu w dniu 09 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia K. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 27 listopada 2007 r., sygn. akt II SAB/Bk 19/05 w sprawie ze skargi K. M. na bezczynność Burmistrza Miasta Z. w przedmiocie pomocy społecznej p o s t a n a w i a : odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z 27 listopada 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił zażalenie K. M. na zarządzenie z dnia 26 września 2006 r., pozostawiające bez rozpoznania wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia.
W dniu 4 grudnia 2007 r. wpłynęło do Sądu zażalenie K. M., złożone w jednym egzemplarzu, którym zaskarżył on między innymi w/w postanowienie z 27 listopada 2007 r.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z 4 grudnia 2007r., wezwano skarżącego do usunięcia braków formalnych zażalenia w terminie
7 dni od doręczenia wezwania, poprzez nadesłanie jednego odpisu zażalenia poświadczonego za zgodność z oryginałem, pod rygorem jego odrzucenia. Wezwanie to zostało doręczone 7 grudnia 2007 r. (zwrotne poświadczenie odbioru - k. 315).
W odpowiedzi na wezwanie K. M., w piśmie 17 grudnia 2007 r., zatytułowanym "wyjaśnienie" wskazał, że nie może wykonać wezwania Sądu, ponieważ nie posiada kopii zażalenia. Wniósł jednocześnie o wykonanie jego kopii w ramach prac kancelaryjnych oraz poświadczenie ich za zgodność z oryginałem zgodnie z przepisami o czynnościach kancelaryjnych sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.
Zażalenie należało odrzucić.
Stosownie do przepisu art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - w dalszej części powoływanej w skrócie p.p.s.a., zażalenie na postanowienie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pism w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. Z treści art. 47 § 1 p.p.s.a. wynika natomiast, że do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Obowiązek doręczenia odpisu zażalenia w takiej sytuacji spoczywa zatem na osobie wnoszącej pismo. Nie może ona tego obowiązku przerzucać na Sąd. Obowiązkiem Sądu, do którego taki środek zaskarżenia został wniesiony, jest natomiast doręczenie odpisu zażalenia pozostałym stronom postępowania, co zgodnie z art. 195 p.p.s.a., jest warunkiem umożliwiającym przedstawienie akt sprawy wraz z zażaleniem do NSA (patrz pogląd wyrażony w postanowieniu NSA z dnia
16 października 2007 r. w sprawie I OZ 779/07, niepubl.).
K. M. złożył zażalenie z 4 grudnia 2007 r. tylko w jednym egzemplarzu. Obowiązku złożenia pisma w odpowiedniej ilości egzemplarzy nie dopełnił również na wezwanie Sądu. Wyznaczony przez Sąd termin do uzupełnienia braków formalnych zażalenia z upłynął bezskutecznie z dniem 14 grudnia 2007 r.
Wskazać ponadto należy, że zgodnie z § 26 ust. 2 zarządzenia Nr 11 Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia zasad biurowości w sądach administracyjnych, sąd może sporządzić we własnym zakresie odpisy pisma złożonego przez stronę, ale wyłącznie w celu dołączenia ich do akt w sytuacji, gdy strona wnosi jedno pismo w kilku sprawach, nie zaś w celu doręczenia go stronie przeciwnej. Pogląd taki znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie (patrz: J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 127; B. Deuter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, 2006, s. 119), jak też w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. postanowienie NSA z 24 stycznia 2007 r., I OZ 34/07).
Podkreślenia w niniejszej sprawie wymaga również fakt, że skarżący już wielokrotnie był pouczany o obowiązku składania pism procesowych w odpowiedniej ilości egzemplarzy i wzywany do uzupełniania ich braków formalnych w tym zakresie. Pomimo tego przez cały czas wnosi kolejne pisma tylko w jednym egzemplarzu, lekceważąc pouczenia i wezwania Sądu. Skarżącemu wielokrotnie wskazywano też, że fakt, iż nie dysponuje on kopią złożonego do Sądu pisma nie stoi na przeszkodzie, aby korzystając z akt sądowych mógł taki odpis sporządzić i poświadczyć go za zgodność z oryginałem. Odpisem pisma jest każdy jego dalszy egzemplarz zgodny z oryginałem. Może być to kopia maszynowa, a także kopia wykonana przy użyciu każdej innej techniki powielania. Istotą odpisu jest odwzorowanie w dowolnej technice pełnej treści składanego pism, bez względu czy jest to egzemplarz pisma zgodny układem treści z oryginałem (fotokopia, wydruk komputerowy), czy też osobno sporządzony dokument (patrz: B. Deuter, B. Gruszczyński, A. Kabat,
M. Niezgódka-Medek, op. cit., s. 119).
Zgodnie z treścią art. 178 i art. 197 § 2 p.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną, a także zażalenie na postanowienie, jeśli zostały one wniesione po upływie terminu lub jest z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również, gdy strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie ich braków.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 178 w związku z art. 197
§ 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.