Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz,, sędzia WSA Wojciech Stachurski, , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 kwietnia 2017 r. wniosków J. G. z dnia 27 marca 2017 r. i 06 kwietnia 2017 r. o wyłączenie sędziów: Marka Leszczyńskiego, Jacka Pruszyńskiego, Andrzeja Meleziniego, Pawła Janusza Lewkowicza, Danuty Tryniszewskiej-Bytys, Anny Sobolewskiej- Nazarczyk, Mirosława Wincenciaka, Grażyny Gryglaszewskiej od rozpoznania sprawy ze skargi J. G. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w W. p o s t a n a w i a oddalić wnioski o wyłączenie sędziów.
W piśmie procesowym z dnia 27 marca 2017 r. oraz z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu do Sądu 10 kwietnia 2017 r.) skarżący zawarł wniosek o wyłączenie m.in. sędziów: WSA Marka Leszczyńskiego, WSA Jacka Pruszyńskiego, WSA Andrzeja Meleziniego, WSA Pawła Janusza Lewkowicza, NSA Danuty Tryniszewskiej-Bytys, NSA Anny Sobolewskiej- Nazarczyk, WSA Mirosława Wincenciaka oraz NSA Grażyny Gryglaszewskiej od rozpatrywania jego spraw.
W uzasadnieniu wniosku podał, że ww. sędziowie stronniczo i negatywnie są nastawieni do jego osoby, naruszają prawo procesowe i materialne oraz celowo odrzucają lub oddalają jego skargi.
Wnioskowani do wyłączenia sędziowie WSA Marek Leszczyński, WSA Jacek Pruszyński, WSA Andrzej Melezini, WSA Paweł Janusz Lewkowicz, NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, WSA Mirosław Wincenciak, NSA Grażyna Gryglaszewska złożyli do akt sprawy oświadczenia, z których wynika, że nie istnieją wobec nich żadne okoliczności, które mogłyby wywoływać uzasadnioną wątpliwość co do ich bezstronności w niniejszej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.
Wnioski podlegają oddaleniu.
Instytucję wyłączenia sędziego oraz referendarza sądowego regulują przepisy art. 18-24 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej p.p.s.a.). Wyłącznie sędziego z mocy prawa (iudex inhabilis) reguluje przepis art. 18 ww. ustawy, zaś o wyłączeniu na żądanie lub na wniosek (iudex suspectus) traktuje art. 19 p.p.s.a., stanowiąc, że niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.
Składając wniosek o wyłączenie sędziego strona powinna uprawdopodobnić przyczyny tego wyłączenia (art. 20 p.p.s.a). Sędzia zaś powinien zawiadomić sąd o zachodzącej podstawie swojego wyłączenia i wstrzymać się od udziału w sprawie (art. 21 p.p.s.a.). Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio do wyłączenia referendarza sądowego (art. 24 § 1 p.p.s.a.).
W przedmiotowej sprawie skarżący nie wykazał w żaden sposób, by w sprawie mogły zachodzić jakiekolwiek wątpliwości, co do bezstronności wymienionych sędziów. Samo przypuszczenie o braku bezstronności sędziego orzekającego w sprawie, bez żadnego uprawdopodobnienia w tym zakresie, powinno skutkować oddaleniem wniosku.
W orzecznictwie wskazuje się, że okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być realna, a nie potencjalna. Nie jest zatem wystarczająca sama podejrzliwość strony bądź utrata wiary w bezstronność sędziego. Nie ma znaczenia subiektywne przekonanie strony o braku bezstronności sędziego wyznaczonego do rozpoznawania jej sprawy, lecz konieczne jest wskazanie poważnych powodów, które obiektywnie spowodowałyby utratę zaufania, co do bezstronności sędziego (vide: postanowienie NSA z 15 września 2008 r., II FZ 397/08, pub. Lex nr 493907). Sam fakt orzekania w innej sprawie, w której wnioskodawca był stroną nie daje podstawy do sformułowania zastrzeżeń co do bezstronności sędziego, biorącego udział w rozstrzyganiu innej sprawy. Niezadowolenie strony z rozstrzygnięcia sprawy czy też ze sposobu prowadzenia postępowania sądowego nie stanowi również podstawy do wyłączenia sędziego, bowiem zarzuty te strona może podnosić w środkach odwoławczych od orzeczeń Sądu I instancji (vide: postanowienie NSA z 5 września 2008 r., I OZ 665/08, pub. LEX nr 440113). Przesłanką do wyłączenia nie może być też ocena pracy sędziego pod kątem ewentualnych popełnionych przez niego uchybień przepisom prawa formalnego albo błędów w stosowaniu prawa materialnego, gdyż należy ona w ramach kontroli instancyjnej do sądu wyższej instancji. Sąd, rozpoznając wniosek o wyłączenie sędziego, nie bada zasadności i prawidłowości czynności podjętych w sprawie przez sąd orzekający (postanowienie SN z dnia 28 sierpnia 1996 r., I PO 8/96, pub. OSNAP 1997, nr 4, poz. 59).