Skarga M. W. na bezczynność Starosty M. w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2020 r. w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym skargi M. W. na bezczynność Starosty M. w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty p o s t a n a w i a: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącemu M. W. kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.

Uzasadnienie strona 1/5

M. W. złożył skargę na bezczynność Starosty M. w sprawie cofnięcia uprawnień diagnosty.

Z akt sprawy wynika, że w dniu [...] lutego 2015 r. do Starosty M. wpłynął odpis prawomocnego od dnia [...] lipca 2014 r. wyroku Sądu Rejonowego w B. III Wydziału Karnego wydanego [...] listopada 2013 r. w sprawie o sygn. akt [...], którym orzeczono wobec M. W. środek karny w postaci zakazu wykonywania funkcji diagnosty uprawnionego do wykonywania badań technicznych pojazdów na okres trzech lat.

W zawiadomieniu z [...] lutego 2015 r. Starosta poinformował M. W., że jego dane umieszczono w rejestrze osób, wobec których orzeczono zakaz wykonywania zawodu diagnosty oraz że okres orzeczonego środka karnego liczy się od [...] lipca 2014 r. do [...] lipca 2017 r.

W dniu [...] lutego 2015 r. do Starosty M. wpłynęło pismo radcy prawnego R. S. datowane na [...] lutego 2015 r. i adresowane do M. W., zawierające opinię prawną. W piśmie wywodzono, że uzyskana przez Starostwo informacja o orzeczeniu wobec M. W. środka karnego w postaci zakazu wykonywania funkcji diagnosty uprawnia organ wyłącznie do domagania się zwrotu pieczęci upoważniającej do wykonywania badań technicznych a nie do zwrotu oryginału uprawnień imiennych. Wskazano również na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygnaturze akt II GPS 2/11 zawierającą sformułowanie, iż "wyrok sądu jest jedynie ewentualną przesłanką do wszczęcia postępowania administracyjnego, a nie powoduje obowiązku podjęcia ostatecznej negatywnej dla diagnosty decyzji" oraz że "brak jest racjonalnych przesłanek do wykluczenia możliwości wszczęcia postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia uprawnień, w sytuacji gdy informacje o wydaniu przez diagnostę zaświadczenia albo dokonaniu wpisu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami zostały uzyskane podczas analizy akt w innej sprawie, czy też pochodzą od innych organów". Radca prawny argumentował, odwołując się do stanowiska sądów administracyjnych, że organ orzekający w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty powinien miarkować konsekwencje wynikające z naruszeń prawa, których diagnosta się dopuścił. Zatem nie powinno dochodzić do automatycznego zastosowania sankcji w postaci cofnięcia uprawień zawodowych na 5 lat na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym (dalej: P.r.d.) i możliwe jest w takim przypadku umorzenie postepowania wobec uznania, że ciężar uchybienia nie jest adekwatny do rozmiaru możliwej do wymierzenia kary. Zwrócił również uwagę na niezróżnicowanie w przepisach prawa sankcji orzekanych wobec diagnostów przez organy administracji w sytuacji orzeczenia przez sąd karny zakazu wykonywania funkcji diagnosty oraz na naruszenie zasady proporcjonalności i umożliwienie podwójnego ukarania diagnosty: wyrokiem karnym oraz sankcją administracyjną cofnięcia uprawnień na 5 lat.

Zawiadomieniem z [...] kwietnia 2016 r. Starosta M. wszczął postępowanie administracyjne w przedmiocie cofnięcia M. W. uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów.

Strona 1/5