Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 19 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. Ż. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: przyznać skarżącemu prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wnioskiem złożonym na formularzu PPF i dołączonym do skargi, skarżący R. Ż. zwrócił się o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718, dalej jako p.p.s.a.), prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Referendarz sądowy uznał, że skarżący wykazał zasadność wniesionego żądania. Ocena taka została podjęta na podstawie oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, złożonego przez skarżącego pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, o której mowa w art. 233 § 1 w związku z § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), które referendarz sądowy uznał za wystarczające do dokonania oceny możliwości płatniczych skarżącego. Sytuacja finansowa skarżącego była już bowiem przedmiotem ustaleń w związku z wnioskami o przyznanie mu prawa pomocy w sprawach zawisłych przed tut. Sądem, w których prawo pomocy zostało skarżącemu przyznane (II SAB/Gd 212/15, II SAB/Gd 214/15, II SAB/Gd 1/16, II SAB/Gd 2/16, II SAB/Gd 3/16, II SAB/Gd 5/16, II SO/Gd 7/16).
Porównując sytuację finansową skarżącego i jego rodziny ustaloną w poprzednich postępowaniach z obecną należało stwierdzić, że nie uległa ona poprawie.
Skarżący nie posiada żadnego majątku, posiada natomiast zobowiązania z tytułu dwóch kredytów konsumpcyjnych, jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z rodzicami, którzy są właścicielami mieszkania o powierzchni 42 m2 (posiadają zadłużenie z tytułu opłat na kwotę około 5 tys. zł) oraz bratem i małoletnią bratanicą (oboje bez majątku), źródłem utrzymania rodziny są wynagrodzenia za pracę rodziców wypłacane w łącznej kwocie 1.883 zł netto oraz zasiłek dla bezrobotnych przyznany skarżącemu w kwocie 572,87 zł netto, osiągany dochód w całości przeznaczany jest na zaspokojenie bieżących potrzeb życiowych pięcioosobowej rodziny, tj. na opłaty za mieszkanie i media, telefony, telewizję, zakup środków czystości i odzieży, wydatki związane ze szkołą bratanicy, koszty dojazdu do pracy matki, zakup leków dla skarżącego, spłatę kredytu zaciągniętego przez skarżącego na wymianę okien oraz wyżywienie.
W tym stanie sprawy należało stwierdzić, że obciążenie skarżącego kosztami sądowymi w niniejszej sprawie w jakiejkolwiek części doprowadziłoby do pozbawienia go środków na zaspokojenie niezbędnych, podstawowych potrzeb życiowych swoich i pozostałych członków rodziny, z którymi pozostaje on we wspólnym gospodarstwie domowym.
Z tych względów, na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.