Dnia 22 stycznia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia oddalić wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 grudnia 2015 r. wydanego w sprawie o sygn. akt II SAB/Gd 148/15.
Pismem z dnia 28 grudnia 2015 r. Redakcja A. złożyła w Sądzie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wydanego w niniejszej sprawie w dniu 9 grudnia 2015 r. Skarżąca wyjaśniła, że odpis sentencji wyroku został jej doręczony w dniu 17 grudnia 2015 r. a tym samym w dniu 24 grudnia 2015 r. upływał termin do złożenia wniosku o jego uzasadnienie. Skarżąca nie mogła jednak złożyć w tym dniu wniosku, gdyż Sąd tego dnia nie pracował. Z kolei, Urząd Pocztowy w K. nie pracował tego dnia w godzinach popołudniowych a Urząd Pocztowy w G., który pracuje przez 24 godziny na dobę, tego dnia pracował tylko do godziny 17. Zaś informacja o skróceniu czasu pracy tego Urzędu znajdowała się tylko na drzwiach wejściowych do budynku. Jednocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu skarżąca złożyła wniosek o sporządzenie uzasadnienia wydanego w sprawie wyroku.
W ocenie Sądu, złożony przez skarżącą wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wydanego w sprawie wyroku nie zasługuje na uwzględnienie:
Art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270) stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 2 tej ustawy warunkiem przywrócenia terminu jest uprawdopodobnienie we wniosku okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności sądowej stanowi konieczną i jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt I OZ 655/10, LexPolonica nr 2387928). Przyczyna uchybienia terminu musi zatem być niezależna od strony (a przy tym istnieć przez cały okres uchybienia terminu). Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2004, str. 329). Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zaliczyć można zdarzenia mające charakter siły wyższej, przeszkody niemożliwej do przezwyciężenia. Przywrócenie terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło na skutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2008 r., sygn. akt I FSK 695/07, https://orzeczenia.nsa.gov.pl). Jednocześnie przyjmuje się, że od strony postępowania można oczekiwać i wymagać szczególnej staranności w zakresie prowadzenia swych spraw, a jakiekolwiek niedbalstwo strony dyskwalifikuje możliwość przywrócenia terminu. Przywrócenie terminu nie jest natomiast dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Oznacza to, że każdy, nawet najlżejszy stopień zawinienia w uchybieniu terminu wyłącza możliwość zastosowania tej instytucji. Dlatego też ogólnie zły stan zdrowia, czy jedynie złe samopoczucie strony i odczuwane przez nią dolegliwości nie mogą być potraktowane jako przyczyna usprawiedliwiająca bezczynność strony (zob.: T. Woś, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, str. 333-334; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. akt II OSK 479/07, LEX nr 344095). Sąd badając wystąpienie braku winy w uchybieniu terminu powinien jednak dokonać oceny z wykorzystaniem wszystkich okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 745/98, LEX nr 42023). Ponadto, przy ocenie winy strony lub jej braku w niedochowaniu terminu do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 października 1998 r., sygn. akt II CKN 8/98, LEX nr 50679 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2008 r., sygn. akt I OZ 354/08, https://orzeczenia.nsa.gov.pl).