Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Jolanta Górska po rozpoznaniu w dniu 28 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. W. na bezczynność Energa S.A. z siedzibą w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia oddalić wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
S. W.wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na bezczynność A. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
Skarga nie zawierała wskazania miejsca zamieszkania skarżącego. Zgodnie z zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału II z dnia 22 czerwca 2017 r., wezwano pełnomocnika skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi przez wskazanie miejsca zamieszkania skarżącego w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Przesyłka zawierająca wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi była dwukrotnie awizowana w dniach 3 i 11 lipca 2017 r. Na podstawie art. 73 § 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd uznał, że doręczenie jej nastąpiło w dniu 17 lipca 2017 r. tj. z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu złożenia pisma w placówce pocztowej.
W konsekwencji, postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2017 r. Sąd odrzucił skargę z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych skargi w zakreślonym terminie.
W dniu 6 września 2017 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, uzupełniając jednocześnie te braki. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu, skarżący stwierdził, że nie miał możliwości dotrzymania terminu, gdyż pełnomocnik skarżącego nie otrzymał ani awiza w tej sprawie, ani też przesyłki zawierającej wezwanie do usunięcia braków. Nadto w rozmowie telefonicznej z pracownikiem Sądu ustalił, że przesyłka została wysłana na błędny adres, co uniemożliwiło usunięcie braków skargi. Z tych okoliczności wynika więc, że nieusunięcie braków w terminie nie było przez pełnomocnika skarżącego zawinione.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). czynność podjęta w postępowaniu sądowym przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże sąd, na wniosek strony, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, postanowi o przywróceniu terminu (art. 86 § 1 ustawy). Pismo z wnioskiem przywrócenie o terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miałaby być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
W ocenie Sądu wskazane przez skarżącego okoliczności nie mogą uzasadniać przywrócenia terminu.
Warunkiem przywrócenia terminu jest uprawdopodobnienie braku winy w jego uchybieniu. Nie ulega przy tym wątpliwości, że nie można przywrócić terminu, który nie upłynął ani też terminu, który w ogóle nie rozpoczął biegu. Początek biegu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi wyznacza data doręczenia wezwania.
W niniejszej sprawie przesyłka zawierająca takie wezwanie została wysłana do pełnomocnika skarżącego na nieprawidłowy adres, gdyż zamiast właściwego numeru 166 wskazano 66.
W tej sytuacji nie rozpoczął w ogóle biegu termin do uzupełninia braków formalnych. Nie mogło więc dojść do jego uchybienia. Z tego jednakże powodu nie jest możliwe przywrócenie terminu.
W sprawie istotne znacznie ma przy tym fakt, że postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2017 r. została odrzucona skarga z powodu nieuzupełnienia braków formalnych, jako że właściwą drogą w takiej sytuacji powinno być zaskarżenie zażaleniem tegoż postanowienia, skoro skarżący kwestionował doręczenie.
Kwestionowanie skuteczności doręczenia wezwania skierowane jest w istocie przeciwko odrzuceniu skargi. To uzasadniałoby zaś złożenie środka odwoławczego od postanowienia o odrzuceniu skargi. Natomiast złożenie wniosku o przywrócenie terminu oparte jest na założeniu, że doręczenie wezwania było skuteczne, uchybiono określonemu w nim terminowi, jednak nastąpiło to bez winy strony (por. postanowienia NSA z dnia 28 września 2016 r., II OZ 964/16 i z dnia 16 września 2016 r., I OZ 950/16).
Na marginesie jedynie wskazać należy, że zawierająca postanowienie o odrzuceniu skargi przysyłka wysłana w taki sam sposób jak wezwanie do uzupełnienia braków skargi została skutecznie doręczona pełnomocnikowi skarżącego.
Niezależnie od tego wyjaśnić należy, że odrzucenie skargi w niniejszej sprawie nie stanowi przeszkody do ponownego jej wniesienia, jako że skarga dotycząca bezczynności nie jest ograniczona terminem (art. 53 §2b ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oddalił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu.