Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie budowy zbiornika wodnego postanawia odrzucić skargę.
A. B. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora nadzoru Budowlanego, polegającą na niewszczęciu postępowania w sprawie samowoli budowlanej w związku z budową stawu na działce nr [...], położonej w Z.
Ponieważ z akt administracyjnych sprawy nie wynikało, aby skarżący wniósł do organu wyższego stopnia zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 5 lipca 2012 r. wezwano pełnomocnika procesowego strony skarżącej do wyjaśnienia, w terminie 7 dni, czy A. B. zwracał się do organu wyższego stopnia - Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego - z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego .
Pismem procesowym nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 23 lipca 2012 r., pełnomocnik skarżącego wyjaśnił, iż skarżący nie składał skargi do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwaną dalej ustawą, skargę na bezczynność można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przy czym przez wyczerpanie środków odwoławczych należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Do środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 ustawy należy zaliczyć również zażalenie do organu wyższego stopnia uregulowane w art. 37 § 1 kpa (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2008, 9 wydanie, str. 835, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 listopada 2005 r., sygn. II SAB/Op 13/05, publ. ONSAiWSA 2006, Nr 4, poz. 104). W wypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w przepisie art. 35 kpa lub ustalonym w myśl art. 36 kpa - takim środkiem zaskarżenia jest zażalenie do organu wyższego stopnia przewidziane w art. 37 § 1 kpa.
Wobec treści przywołanych przepisów warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji publicznej jest uprzednie wystąpienie przez stronę skarżącą z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie do organu wyższego stopnia nad organem, który w ocenie strony skarżącej pozostaje w bezczynności.
W niniejszej sprawie A. B. nie wniósł zażalenia do właściwego organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, ograniczył się jak wynika z akt sprawy jedynie do wezwania organu, który pozostaje jego zdaniem w bezczynności. Organem wyższego stopnia jest zaś w tym przypadku Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego. Właściwość rzeczowa i instancyjna organów nadzoru budowlanego wynika z treści art. 83 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 43, poz. 1623 ze zm).
Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał skargę na bezczynność organu wniesioną w niniejszej sprawie za niedopuszczalną i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w związku z art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.