Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Diana Trzcińska po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego Ł. G. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. W. na bezczynność Rady Gminy w przedmiocie podjęcia uchwały dotyczącej sieci melioracyjnej postanawia przyznać radcy prawnemu Ł. G. od Skarbu Państwa - WSA w Gdańsku wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) za sporządzenie, w ramach udzielonego skarżącej prawa pomocy, opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z 14 grudnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przyznał M. W. prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Okręgowa Izba Radców Prawnych w piśmie z 14 maja 2013 r. poinformowała sąd, że w niniejszej sprawie pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącej został wyznaczony radca prawny Ł. G.
Postanowieniem z 8 marca 2013 r. skarga została odrzucona.
W dniu 31 maja 2013 r. (data wpływu do Sądu) pełnomocnik skarżącej złożył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części. Do wniosku dołączył odpis opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z 8 marca 2013 r. podjętego w niniejszej sprawie.
Zgodnie z brzmieniem art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W myśl § 2 ust. 3 cyt. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r., w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie stawka minimalna określona w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia wynosi 240 zł. Zatem należne pełnomocnikowi wynagrodzenie za dokonane czynności - ze względu na to, że wyznaczony został już po zakończeniu postępowania w I instancji - przysługuje w wysokości 180 zł (75 % stawki), co po podwyższeniu o 23% stawkę podatku od towarów i usług daje kwotę 221,40 zł.
Z tych względów, na mocy wyżej wymienionych przepisów, orzeczono jak w sentencji postanowienia.