Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. L. na bezczynność [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w K. w przedmiocie niewydania decyzji w sprawie naruszenia warunków korzystania ze środowska w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: 1) zwolnić skarżącego z wpisu od skargi, 2) oddalić wniosek w pozostałym zakresie
Zarządzeniem z dnia 3 stycznia 2012 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł - zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów, z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Przy piśmie procesowym z dnia 20 stycznia 2012 r. W. L. nadesłał druk formularza PPF, w którym wystąpił o zwolnienie od kosztów sądowych powołując się na trudną sytuację materialną oraz brak środków na pokrycie kosztów postępowania sądowego. Z treści formularza wynika, że wnioskodawca nie posiada żadnych dochodów, pozostając na utrzymaniu rodziców, natomiast w skład jego majątku wchodzi nieruchomość budynkowa o pow. 2432 m2, położona na nieruchomości o pow. 4171 m2. Dochody rodziców wnioskodawcy wynoszą 3207 zł netto miesięcznie, jednakże, jak zaznaczył skarżący, większość z nich pochłaniają bieżące koszty utrzymania (około 1750 zł) oraz spłata zaciągniętych zobowiązań kredytowych (1137 zł). Przy wspomnianym druku skarżący nadesłał szereg dokumentów obrazujących sytuację materialną jego rodziny.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych może nastąpić wówczas, gdy osoba ubiegająca się o nie wykaże, że nie jest w stanie ponieść tego rodzaju wydatków bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu swoim lub rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).
Przedmiotem badania przy analizie wniosku o przyznanie prawa pomocy jest całokształt okoliczności związanych z sytuacją materialną wnioskodawcy.
W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że brak jest jakichkolwiek informacji dotyczących przyczyn, dla których wnioskodawca ani nie osiąga żadnego dochodu ani też nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Nie negując wiarygodności twierdzeń dotyczących braku dochodów w 2010 r. (co zresztą zostało udokumentowane za pomocą kopii zeznania podatkowego) trzeba zauważyć, że skarżący nie wyjaśnił, tak jak miało to miejsce w przypadku innych kwestii związanych z sytuacją materialną, przyczyn takiego stanu rzeczy. Nie tłumaczy tego w szczególności fakt uczestnictwa w postępowaniach sądowych.
Z nadesłanych przez wnioskodawcę dokumentów wynika również, że rodzice, na których utrzymaniu pozostaje skarżący, posiadają liczne zobowiązania kredytowe nie mniej jednak dysponują stałym dochodem. Jest to jednak okoliczność, która w świetle powołanych wyżej argumentów nie może być uznana za wystarczającą dla uwzględnienia złożonego wniosku w całości. Zgodnie bowiem z orzecznictwem sądów administracyjnych (por. postanowienie NSA z dnia 16 czerwca 2011 r. sygn. akt II FZ 295/11 - Lex nr 821452) fakt spłaty zobowiązań prywatnoprawnych nie może sam przez się stanowić wystarczającej podstawy do zwolnienia wnioskodawcy od kosztów sądowych. Spłata zaciągniętych pożyczek obciąża, wedle nadesłanych dokumentów, rodziców wnioskodawcy, jednakże nie stanowi wystarczającego argumentu dla uwzględnienia złożonego wniosku w całości.
Analiza sytuacji materialnej skarżącego pozwoliła stwierdzić, że jego wniosek nie zasługuje na uwzględnienie w całości, nie mniej jednak konieczność uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł mogłaby stanowić dlań zbyt duże obciążenie. Z tego też względu uznano, że w tym zakresie wniosek skarżącego zasługuje na uwzględnienie.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.