Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Burmistrza Miasta K. w przedmiocie niezałatwienia sprawy dotyczącej środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego z urzędu postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Przy skardze z dnia [...] r. A. S. nadesłał druk formularza PPF w którym zawarł wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Z treści formularza wynika, że skarżący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz ze swoimi rodzicami, zamieszkując w budynku o pow. około 100 m2. Wnioskodawca zadeklarował, że nie posiada żadnych oszczędności ani też papierów wartościowych a w skład jego majątku wchodzą dwa pojazdy dostawcze o małej wartości służące mu do prowadzenia działalności gospodarczej. Rodzice A. S. otrzymują świadczenia rentowe (ojciec) i emerytalne (matka) w łącznej kwocie 2757 zł miesięcznie, zaś sam skarżący, jeśli uwzględni się jego zobowiązania względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie uzyskuje żadnego dochodu. Do druku formularza dołączono szereg dokumentów obrazujących zarówno dochody jak i poziom wydatków w rodzinie wnioskodawcy.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Uwzględniając przywołane wyżej przepisy i biorąc pod uwagę informacje uzyskane od skarżącego nie znaleziono podstaw do uwzględnienia złożonego wniosku.
W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie podkreślano, że przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, o co wnosi skarżący jest możliwe tylko wówczas, gdy osoba występująca z takim wnioskiem wykaże, że nawet przy najdalej idących staraniach nie jest w stanie zdobyć środków na pokrycie wydatków związanych z postępowaniem sądowym a uzyskiwany dochód pozwala na zaspokojenie podstawowych potrzeb egzystencjalnych (por. postanowienie NSA z dnia 5 listopada 2008 r. sygn. akt FZ 404/08 - Lex nr 565700, postanowienie WSA w Kielcach z dnia 24 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 174/10 - Lex nr 784333, postanowienie NSA z dnia 19 maja 2010 r. sygn. akt I OZ 347/10 - Lex nr 658673).
Oceniając możliwości finansowe strony pod uwagę bierze się, z jednej strony posiadany majątek oraz dochody uzyskiwane przez wszystkich członków rodziny, z drugiej natomiast ewentualne wydatki, które wnioskodawca może ponieść w postępowaniu sądowym. Mając to na uwadze nie można było uznać, że sytuacja materialna A. S. jest wyjątkowo trudna, co ewentualnie mogłoby stanowić podstawę do uwzględnienia jego wniosku.
Przede wszystkim wskazać trzeba, że trzyosobowa rodzina skarżącego dysponuje miesięcznym dochodem w kwocie co najmniej 2757 zł, na który składają się świadczenia emerytalne i rentowe jego rodziców. Udokumentowane wydatki kształtują się natomiast na poziomie około 1900 zł. Pozostała kwota pozostaje do dyspozycji rodziny skarżącego, co oznacza, że ma on możliwość wygospodarowania z niej środków na pokrycie kosztów postępowania sądowego. Analizując przesłane dokumenty stwierdzono, że część wydatków ponoszonych przez rodzinę wnioskodawcy nie ma charakteru niezbędnego i nie służą zaspokojeniu potrzeb egzystencjalnych (wnioskodawca nie wykazał, aby takowy miały). W szczególności fakt spłacania zobowiązań kredytowych jak również korzystania z usług telewizji satelitarnej nie może stanowić przesłanki do przyznania prawa pomocy. Koszty sądowe maja bowiem charakter daniny publicznoprawnej, a tym samym maja pierwszeństwo przed zobowiązaniami o charakterze prywatnoprawnym. Oprócz tego wskazać trzeba, że A. S., poza własnoręcznymi notatkami nie przedstawił żadnego dokumentu uwiarygodniającego jego twierdzenia o niskich dochodach osiąganych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jak również o zadłużeniu względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Nie można więc z całym przekonaniem stwierdzić, że jego sytuacja materialna jest szczególnie trudna, a wobec tego nie można tym samym uwzględnić złożonego przezeń wniosku.