W części drugiej odpowiedzi na skargę organ odwoławczy szczegółowo, przedstawia przebieg postępowania w przedmiotowej sprawie, począwszy od wniosku strony z dnia [...] r., kończąc na decyzji Wojewody z dnia [...] r. odmawiającej potwierdzenia prawa do rekompensaty. W ocenie organu zarzut przewlekłości może być odnoszony jedynie do tej części postępowania, która miała miejsce po wydaniu przez Ministra Skarbu Państwa decyzji z dnia [...] r., którą uchylił i przekazał do ponownego rozpatrzenia decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. odmawiającą przyznania prawa do rekompensaty skarżącej. Ta ostatnia decyzja zapadła w wyniku stwierdzenia przez Ministra Skarbu Państwa bezczynności Wojewody i wyznaczenia, w związku z tym, terminu do załatwienia sprawy. Wojewoda, przedstawiając tok czynności po decyzji Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] r., kwestionuje zarzut przewlekłości. Podkreśla także wyjątkowy stopień skomplikowania spraw dotyczących potwierdzania prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Przedmiotem kontroli Sądu jest postępowanie prowadzone przez Wojewodę [...] w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami kraju w kontekście jego przewlekłości. Postępowanie w tej sprawie prowadzone jest od [...] r., przy czym kontrola przewlekłości obejmuje jedynie część postępowania, jaka miała miejsce po wydaniu przez Ministra Skarbu Państwa decyzji z dnia [...] r., którą organ ten uchylił i przekazał do ponownego rozpatrzenia decyzję Wojewody [...] odmawiającą przyznania prawa do rekompensaty skarżącej z dnia [...]. Wojewoda, co trzeba zauważyć, otrzymał akta sprawy w dniu [...]., a więc od tej daty należy liczyć czas na załatwienie sprawy administracyjnej zawisłej po uchyleniu decyzji odmownej. Ten moment będzie istotny dla stwierdzenia ewentualnej bezczynności, jak i przewlekłości postępowania.
Przytoczone wyżej stanowisko co do konieczności traktowania sprawy administracyjnosądowej bezczynności oraz przewlekłości postępowania jurysdykcyjnego, jako sprawy zawisłej przed organem administracji publicznej, ale nie od momentu jej wszczęcia, lecz na poszczególnych etapach postępowania administracyjnego, pozostaje w związku z istotą bezczynności oraz przewlekłości w rozumieniu art. 37 k.p.a., a także z art. 135 p.p.s.a. Bezczynność traktowana jest jako niezałatwienie sprawy w terminie, co w przypadku uchylenia decyzji pierwszoinstancyjnej przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia oznacza, iż termin załatwienia sprawy liczony jest od daty wydania decyzji drugoinstancyjnej ( a w zasadzie od daty przekazania akt przez organ odwoławczy). Podobnie dla oceny przewlekłości, która mieści się w bezczynności (bezczynność jest skrajną formą przewlekłości) trzeba brać pod uwagę okres właściwy dla bezczynności.
Podobny pogląd, znajdujący umocowanie w analizie art. 135 w z art. 149 p.p.s.a., wyrażany jest w doktrynie przedmiotu: "Orzeczenie sądu co do wystąpienia przewlekłości postępowania nie może odnosić się do jego wcześniejszych etapów, które zostały zakończone, lecz jedynie do etapu aktualnie toczącego się postępowania administracyjnego. Innymi słowy, de lege lata, jeśli skarga na przewlekłość została wniesiona, gdy postępowanie prowadził organ odwoławczy, sąd nie może stwierdzić przewlekłości na etapie postępowania przed organem pierwszej instancji, choćby ten organ dopuścił się przewlekłości - nawet rażącej. Uwzględnienie dotychczasowego przebiegu sprawy jest możliwe tylko pośrednio, w takim sensie, że ocena zachowania organu na aktualnym etapie postępowania może być dokonywana przy uwzględnieniu przebiegu i wyników także wszystkich wcześniejszych etapów postępowania w tej samej sprawie rozumianej materialnie." (P. Kornacki, Skarga na przewlekłość postępowania administracyjnego, Warszawa 2014, s. 321).
Wobec powyższego, jeśli zdaniem skarżącej zachodziła przewlekłość postępowania to przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego była zobligowana do złożenia wcześniej zażalenia na przewlekłość prowadzonego postępowania na podstawie art. 37 k.p.a. Złożenie zażalenia w tym trybie stanowi przesłankę skargi do sądu administracyjnego. Niezależnie bowiem od prawnego charakteru zażalenia i podejmowanego w wyniku jego rozpatrzenia rozstrzygnięcia organu wyższego stopnia jest to niewątpliwie środek zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 2 p.p.s.a., gdyż po wniesieniu zażalenia strona wyczerpała przewidziany w tym przepisie środek zaskarżenia.
Nie budzi wątpliwości, że skarżąca nie poprzedziła swojej skargi na przewlekłość postępowania, prowadzonego przez Wojewodę po zwrocie akt w dniu [...]., wymaganym zażaleniem. Za takie nie można uznać zażalenia na bezczynność z dnia [...] r., pozytywnie załatwionego przez Ministra Skarbu Państwa postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2015 r. Zażalenie tamto dotyczyło sprawy prowadzonej po uchyleniu przez Ministra Skarbu Państwa rozstrzygnięciem z dnia [...] r. decyzji Wojewody [...] z dnia [...] r. (także odmawiającej potwierdzenia prawa do rekompensaty).
Wobec powyższego skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a.