Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Bonifacy Bronkowski po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. M. i B. M. na bezczynność Prezydenta Miasta R. w przedmiocie nieudostępnienia akt w sprawie zwrotu nieruchomości p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Decyzją z [...] r. Prezydent Miasta R. dokonał wywłaszczenia części nieruchomości położonej w R. przy ul. [...] z przeznaczeniem na drogę. Wobec tego, że nieruchomość ta (działka nr 1 o powierzchni 194 m2) stała się zbędna dla celu wywłaszczenia, Gmina R. sprzedała ją w trybie przetargowym B. i L. M. w dniu [...] r. Wnioskiem z dnia [...]r. spadkobiercy poprzedniego właściciela wystąpili o zwrot wywłaszczonej nieruchomości. Prawomocnym wyrokiem z dnia [...]r. Sąd Rejonowy w R. uznał umowę sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę nr 1 za nieważną. Wobec czego powstała kwestia zwrotnego przekazania ww. działki Gminie R. przez B. i L. małżonków M. W prowadzonej w tej sprawie korespondencji zanegowali oni kompetencje i możliwość kontaktów z Wiceprezydentem Miasta R. oraz Naczelnikiem Wydziału Mienia Urzędu Miasta R.
Pismem z dnia [...]r., uzupełnionym następnie pismem z dnia [...]r. L. M. i B. M. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Prezydenta Miasta R. zarzucając nieudostępnienie im do wglądu akt sprawy toczącej się pod sygnaturą [...] , a dotyczącej "zwrotu" nieruchomości nr 1, a nadto niesporządzenie protokołów i notatek ze spotkań, zgodnie z art. 73 § 1 kpa oraz "okazaną stronie arogancję".
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o uznanie skargi jako całkowicie bezzasadnej. Stwierdził, że ze względu na brak władania przez Gminę R. działką nr 1 objętą wnioskiem o zwrot, z którym zwrócili się następcy prawni byłej właścicielki, po uznaniu umowy sprzedaży za nieważną, konieczne było wystąpienie o wydanie tej działki przez małżonków M., co należy do kategorii spraw cywilnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu, bowiem nie podlega kognicji sądów administracyjnych. Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz., 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (§ 2 tej ustawy) w trybie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Przedmiotowy zakres tej kontroli określony został w art. 3 ustawy p.p.s.a. Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a tego przepisu. Oznacza to, iż bezczynność ta może dotyczyć jedynie sytuacji, w których organ nie wydaje decyzji administracyjnych, niektórych postanowień (w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także rozstrzygających co do istoty, ponadto wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie) oraz nie podejmuje innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Przepis ten wymienia akty związane z bezczynnością w sposób wyczerpujący, tym samym skarga wniesiona na bezczynność organu administracji publicznej wykraczającą poza ten zakres przedmiotowy określony w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a. jest niedopuszczalna i podlegać musi odrzuceniu, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a. Z treści pism skarżących, ich pełnomocnika (przed organami administracyjnymi), odpowiedzi na skargę oraz akt administracyjnych wynika bowiem, że skarżący zarzucają Prezydentowi R. bezczynność oraz nieprawidłowość działania w sprawie dotyczącej zwrotu na rzecz Gminy R. nieruchomości, którą nabyli oni w drodze cywilno-prawnej.