Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi F. K. na bezczynność Gminy R. w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku w sprawie okazania umowy najmu p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...]r. pełnomocnik F. K. - Z. K. wniósł za pośrednictwem Prezydenta Miasta R. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Gminy R. reprezentowanej przez Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w R. Z treści skargi wynika, że Dyrektor Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w R. nie rozpoznał wniosku z dnia [...]r. w przedmiocie okazania pełnomocnikowi skarżącej umowy najmu, na jaką powoływano się w piśmie z dnia [...]r. nr [...].
Jak wynika bowiem z akt sprawy powołanym pismem Dyrektor Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w R. rozwiązał z dniem [...]r., za uprzednim wypowiedzeniem skutecznym od [...]r., ze skarżącą umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w R. przy ul. [...]. Z kolei pismem z dnia [...]r. nr [...] Dyrektor w odpowiedzi na przedmiotowy wniosek z dnia [...]r. poinformował, iż wyjaśnień w sprawie umowy udzielono w dniu [...]r. na spotkaniu w Zakładzie Gospodarki Mieszkaniowej. Sporządzona natomiast w dniu [...]r. informacja z przebiegu powołanego spotkania, które dotyczyło m.in. wniosku o okazanie umowy najmu, wskazuje, że pełnomocnik skarżącej został powiadomiony o niemożności dokonania żądanej przez niego czynności wobec nieistnienia fizycznie umowy najmu zawartej między skarżącą a Zakładem. Nadto pouczony został o sytuacjach, w których z mocy prawa powstaje stosunek prawny np. w przypadku wstąpienia w stosunek najmu, jak również o możliwości wypowiedzenia takiej umowy.
W odpowiedzi na skargę organ administracji publicznej wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, ewentualnie o jej oddalenie. Argumentując swoje stanowisko podniósł, iż realizacja żądań skarżącej nie następuje w oparciu o przepisy ustawy - Kodeksu postępowania administracyjnego. Wniosek strony skarżącej dotyczy bowiem podjęcia czynności niezwiązanych z administracją publiczną, co zdaniem organu oznacza, że brak jest podstaw do rozpoznania skargi na bezczynność w oparciu o przepis art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Nadto podkreślił, iż żądanie okazania umowy najmu, jaka łączy Zakład Gospodarki Mieszkaniowej w R. ze skarżącą, ma charakter cywilnoprawny i dotyczy stosunków pomiędzy najemcą lokalu a wynajmującym, a zatem nie może być przedmiotem procedowania przez sąd administracyjny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Podstawowa kwestia w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do zbadania dopuszczalności wniesionej skargi z punktu widzenia zakresu kognicji sądu administracyjnego.
Zgodnie z treścią art. 3 § 1 p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki przewidziane w ustawie. Zakres kognicji sądów administracyjnych określa m.in. art. 3 § 2 p.p.s.a., w którym wymienione zostały kategorie aktów prawnych i czynności podlegające kontroli tego sądu. Powołany przepis w pkt 8 stanowi, iż sąd administracyjny jest również właściwy do orzekania w sprawach skarg na bezczynność, jednakże tylko w odniesieniu do przypadków wymienionych od pkt 1 do 4a. Aby zatem możliwe było złożenie skargi na bezczynność organu administracji publicznej, organ ten musi pozostawać w zwłoce z wydaniem: