Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Łucja Franiczek po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. K. na bezczynność Rady Miejskiej w S. w przedmiocie postępowania skargowego w sprawie utrzymania czystości i porządku na terenie gminy postanawia: odrzucić skargę
Kognicja sądów administracyjnych została wyznaczona treścią art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a. ). W myśl tego przepisu sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej w sprawach skarg na:
- decyzje administracyjne;
- postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
- postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
- inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
- pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
- akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
- akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5 przywołanego przepisu, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
- akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
- bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a przywołanego przepisu.
Z powyższego wyliczenia wynika, że skargę na bezczynność można wnieść wyłącznie w sytuacji, w której organ administracji nie wydaje, pomimo istnienia podstawy ustawowej, jednego ze wskazanych wyżej aktów (decyzji, postanowienia, interpretacji podatkowej bądź też nie wydaje aktu lub nie podejmuje czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa).
Z treści skargi wynika, że H. K. domaga się podjęcia uchwały w przedmiocie jego skargi na zaniechania Prezydenta Miasta S. Odnotować wypada, że tego rodzaju akt podejmowany jest w trybie i na zasadach określonych w Dziale VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 267 - zwana dalej K.p.a.).
Podkreślić trzeba, że tego rodzaju postępowanie rządzi się odmiennymi od trybu "zwykłego" regułami, gdyż jego przedmiotem jest w istocie ocena sposobu działania organu i jego pracowników. Rozstrzygnięciom wydanym w wyniku zastosowania przepisów Działu VIII K.p.a. nie można przypisać cech aktu administracyjnego, gdyż nie wpływają one na sytuację prawną podmiotu występującego ze skargą lub wnioskiem. W konsekwencji stwierdzić należy, że skarga na rozstrzygnięcie wydane w opisanym wyżej trybie jest niedopuszczalna, co zresztą jest poglądem ugruntowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 28 lipca 2008 r. sygn. akt IV SA/Gl 534/08 - System Informacji Prawniczej Lex nr 463961, postanowienie NSA z dnia 23 lipca 2001 r. sygn. akt II SAB 213/00 - Lex nr 54555), a co za tym idzie niedopuszczalna jest również skarga na bezczynność w tym zakresie. Niezależnie od powyższego zauważyć trzeba, że kognicja sądów administracyjnych nie obejmuje swoim zakresem kontroli bezczynności organów uchwałodawczych jednostek samorządu terytorialnego, co wprost wynika z treści art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.
Mając powyższe na względzie skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 P.p.s.a.