Dnia 22 grudnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.C. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przyznanie pomocy finansowej p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] października 2014 r. T.C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargi na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie rozpatrzenia dziewięciu wniosków o przyznanie pomocy społecznej. Skargi te zostały zarejestrowane pod sygn. akt II SAB/Go 121/14, po czym zarządzeniem z dnia 7 listopada 2014 r. rozdzielone, przy czym w niniejszej sprawie rozpoznaniu podlega skarga na bezczynność wskazanego wyżej organu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] października 2013r. o przyznanie pomocy finansowej w formie zasiłku celowego. Nadto organ został zobowiązany m.in. do wykazania, czy skarżący wniósł zażalenie na niezałatwienie spraw objętych skargą z dnia [...] października 2014 r.
Kolejnym zarządzeniem z dnia 18 listopada 2014 r. T.C. został wezwany do wykazania w terminie 7 dni, iż przed wniesieniem powyższej skargi na bezczynność skierował do organu wyższego stopnia, tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego zażalenie w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.), pod rygorem przyjęcia, że zażalenie takie nie zostało wniesione. Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 24 listopada 2014 r. W wyznaczonym terminie skarżący nie udzielił odpowiedzi na wezwanie.
Pismem z dnia [...] listopada 2014 r. Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej poinformował, że T.C. nie złożył zażalenia na niezałatwienie w terminie spraw objętych skargą z dnia z [...] października 2014 r. Pismem z dnia [...] sierpnia 2014 r. skarżący wezwał jedynie organ do usunięcia naruszenia prawa, przy czym organ przesłał je do Sądu. Natomiast skarżący nie udzielił odpowiedzi na wezwanie doręczone mu w dniu 24 listopada 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zastosowanie znajduje art. 37 § 1 k.p.a., w myśl którego na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W świetle powyższej regulacji dopuszczalność wniesienia skargi na bezczynność organu pomocy społecznej pierwszej instancji każdorazowo zależy od poprzedzenia jej opisanym wyżej zażaleniem do organu wyższego stopnia. Wezwanie to może być wniesione w każdym czasie, jednakże przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego. W rozpatrywanej sprawie T.C. wnosząc skargę pismem z dnia [...] października 2014 r. powyższego wymogu nie dochował. Wezwał wprawdzie organ do usunięcia naruszenia prawa, jednakże z uwagi na fakt, że organem wyższego stopnia wobec Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze, skorzystanie z tego środka prawnego - zamiast z zażalenia uregulowanego w art. 37 § 1 k.p.a. - nie może zostać uznane za spełnienie wymogu z art. 52 § 1 p.p.s.a. Z uwagi na tę okoliczność brak było podstaw do merytorycznego rozpatrzenia sprawy.
Niewykorzystanie przez stronę środka zaskarżenia, który powinien poprzedzać wniesienie skargi powoduje, iż złożona do sądu administracyjnego skarga na bezczynność jest niedopuszczalna, co skutkuje jej odrzuceniem na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. W konsekwencji, na podstawie wskazanego powyżej przepisu, orzeczono jak na wstępie.
Dodać jednak należy, iż odrzucenie przedmiotowej skargi nie stoi na przeszkodzie, aby skarżący, po wyczerpaniu trybu zaskarżenia tj. złożeniu zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, ponownie wniósł skargę na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej, która wówczas przy zachowaniu wymogów jej dopuszczalności, podlegać będzie merytorycznemu rozpoznaniu.