Mając na uwadze powyższe, zarządzeniem z dnia 2 czerwca 2009r. Przewodniczący Wydziału wezwał A.K. do podania w terminie 7 dni, czy przed wniesieniem skargi do Sądu skierował zażalenie w trybie art. 37 kpa do organu nadrzędnego nad organem, którego bezczynność zaskarżył, czyli do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, pod rygorem przyjęcia, że zażalenie takie nie zostało wniesione.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, w sytuacji, gdy doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, ani też niemożliwe jest pozostawienie przesyłki dorosłemu domownikowi, administracji domu lub dozorcy, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. W takim przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia 14-dniowego okresu (art. 73 p.p.s.a.).
Stosując się do powyższej regulacji, w dniu 8 czerwca 2009r. doręczający umieścił na drzwiach adresata zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki we wskazanej placówce pocztowej, o czym zamieścił również adnotację na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki (k. 14).
W dniu 9 czerwca 2009r. skarżący osobiście odebrał przesyłkę zawierającą wezwanie, co poświadczył własnoręcznym podpisem na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przedmiotowej przesyłki. Zatem ostatnim dniem, w którym skarżący mógł wywiązać się z nałożonego nań obowiązku był dzień 16 czerwca 2009r.
Analiza akt sprawy wykazała, że pomimo upływu zakreślonego 7-dniowego terminu, A.K. nie odpowiedział na wezwanie Sądu. Należało więc przyjąć, że wniesienie skargi na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej nie zostało poprzedzone stosownym zażaleniem złożonym w trybie art. 37 kpa, w związku z czym skargę A.K. należało uznać za niedopuszczalną.
W konsekwencji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.