Dnia 14 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Szumilas po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2011 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.T. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] marca 2011 r. A.T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie zasiłku celowego, podkreślając swoją trudną sytuację życiową oraz okoliczność, iż został pozostawiony bez pomocy ze strony właściwych organów.
Wezwany do wykazania, iż przed wniesieniem do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargi złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego zażalenie w trybie art. 37 kpa na bezczynność wskazanego wyżej organu, pod rygorem przyjęcia, że zażalenie takie nie zostało wniesione, A.T. nie udzielił odpowiedzi w wyznaczonym przez Sąd terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Badanie merytorycznej zasadności skargi poprzedza analiza jej dopuszczalności.
Zgodnie z treścią art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej "ppsa."), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Zatem, wobec okoliczności, iż przedmiotem niniejszej skargi jest bezczynność organu administracji publicznej, wyjaśnić należy, iż środkiem zaskarżenia, wskazanym w art. 52 § 1 ppsa - w takim przypadku - jest zażalenie, o którym art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. nr 98 poz. 1071 ze zm. - dalej jako "kpa"). Zgodnie bowiem z przepisem art. 37 § 1 kpa stronie w trakcie postępowania administracyjnego służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia w sytuacji, gdy właściwy w sprawie organ nie załatwi sprawy w terminie określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego oraz w sytuacji, gdy w/w organ nie zawiadomi strony o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie ze wskazaniem przyczyn zwłoki i podaniem nowego terminu załatwienia sprawy. Stosownie do treści art. 17 pkt 1 kpa organem wyższego stopnia, o którym mowa także w art. 37 § 1 in fine kpa, wobec organów jednostek samorządu terytorialnego jest samorządowe kolegium odwoławcze. Obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą (art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.).
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że skarżący nie wyczerpał środków zaskarżenia jakie przysługiwały mu w przedmiotowej sprawie, gdyż nie wniósł zażalenia w trybie art. 37 kpa. Wezwany przez Sąd do wykazania, czy przed wniesieniem skargi wniósł do SKO zażalenie, o którym mowa w art. 37 kpa, pod rygorem przyjęcia, iż takiego zażalenia nie wnosił, A.T. nie udzielił żadnej odpowiedzi. Wezwanie zostało skutecznie doręczone dnia 27 maja 2011 r., co oznacza iż termin do wykonania powyższego wezwania Sądu upłynął z dniem 3 czerwca 2011 r. Wyznaczony przez Sąd termin upłynął bezskutecznie.
Na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa sąd odrzuca skargę, jeśli wniesienie skargi z innych przyczyn jest niedopuszczalne. Jedną z objętych tym przepisem "innych przyczyn" jest właśnie niewyczerpanie środków zaskarżenia przewidzianych w art. 52 ppsa , w tym przypadku zażalenia z art. 37 kpa.
Wprawdzie pismem z dnia [...] maja 2011 r., stanowiącym odpowiedź na skargę, Kierownik OPS wyraził pogląd, iż w związku cofnięciem przez A.T. skarg na Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej, skargę należy uznać za bezzasadną, wyjaśnić jednakże należy, iż przekazane wraz z w/w pismem pismo Skarżącego z dnia [...] kwietnia 2011 r. nie zostało skierowane do Sądu, lecz do Burmistrza Miasta i Gminy, zatem brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia tego pisma jako cofnięcia skargi w rozumieniu art. 60 ppsa. Ponadto podkreślić należy, iż dla cofnięcia skargi konieczne jest uprzednie skuteczne wniesienie skargi do Sądu, a z uwagi na niewyczerpanie toku instancji, w niniejszej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. postanowił jak w sentencji orzeczenia.