Sprawa ze skargi na bezczynność Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki po rozpoznaniu w dniu 26 września 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C.N. i D.N. na bezczynność Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Dnia 17 sierpnia 2012r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynęła skarga C.N. i D.N. na bezczynność Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego.

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 6 września 2012r. skarżący zostali wezwani do sprecyzowania w terminie 7 dni złożonej skargi poprzez dokładne wskazanie przedmiotu zaskarżenia, tj. podanie, czy skarga ich dotyczy bezczynności Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej w załatwieniu ich wniosku z dnia [...] czerwca 2012r. czy też skarga została wniesiona na wskazane przez Dyrektora wydane przezeń decyzje administracyjne, pod rygorem przyjęcia, że skarga dotyczy wyłącznie bezczynności we wskazanym wyżej zakresie. Ponadto, jeżeli skarga dotyczy bezczynności organu, skarżący zostali wezwani do podania w terminie 7 dni, czy przed wniesieniem skargi do Sądu wystosowali do organu nadrzędnego, tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego zażalenie w trybie art. 37 kpa na niezałatwienie sprawy w ustawowym terminie, pod rygorem przyjęcia, że stosowne zażalenie nie zostało złożone.

W odpowiedzi pismem z dnia [...] września 2012r. C. i D.N. podali, iż skarga dotyczy złożonego przez nich do Dyrektora CPRiPS podania z dnia [...] czerwca 2012r., w którym domagali się przyznania zasiłku okresowego i celowego na miesiące czerwiec, lipiec i sierpień 2012r. Wskazali, że podanie ich zostało rozpoznane z opóźnieniem "w kierunku zasiłku celowego", natomiast nie zostało w ogóle rozpatrzone "w kierunku zasiłku okresowego". Podali też, że decyzję w tym zakresie otrzymali dopiero po złożeniu skargi, a w dodatku była to decyzja odmowna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.

Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270) - zwanej dalej p.p.s.a., skargę do Sądu można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.

Przez wyczerpanie środków zaskarżenia ustawa nakazuje natomiast rozumieć sytuację, gdy stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, przewidziany w ustawie

(art. 52 § 2 p.p.s.a.). Oznacza to, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a więc nie może zostać wszczęte dopóty, dopóki to postępowanie się toczy, jak również to, że postępowanie sądowoadministracyjne nie może zostać uruchomione, jeżeli nie zostały wykorzystane środki weryfikacji kwestionowanych aktów i czynności, dostępne podmiotowi, który chce uruchomić postępowanie sądowo-administracyjne, w postępowaniu administracyjnym (T. Woś [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2008 s. 267).

Strona 1/2