Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi M.N. na bezczynność Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie wydania decyzji postanawia odrzucić skargę.
W dniu 27 września 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie wielkopolskim wpłynęła skarga M.N., kwestionującego przewlekłość postępowania prowadzonego przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej odnośnie uchylenia decyzji nr [...]. Skarżący wskazał, iż organ przez nieudolne działanie przez okres pięciu miesięcy nie zakończył postępowania w sprawie. Na tej podstawie skarżący wniósł o zasądzenia na jego rzecz kwoty 5000 zł tytułem odszkodowania za przewlekłość postępowania administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej wniósł o oddalenie skargi M.N.. Organ wyjaśnił, iż sprawa została zakończona poprzez wydanie decyzji z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...], którą uchylono decyzję nr [...] z dnia [...] grudnia 2009 r., zaś Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] października 2010 r. nr [...] utrzymało w/w decyzję w mocy.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 28 października 2010 r. skarżący - M.N., pismem z dnia [...] listopada 2010 r. został wezwany do podania, w terminie siedmiu dni, czy przed wniesieniem skargi do Sądu skierował w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. nr 98 poz. 1071 ze zm. - dalej "k.p.a.") zażalenie na bezczynność Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej do organu administracji publicznej wyższego stopnia tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego (art. 17 pkt 1 k.p.a.) oraz nadesłania do tutejszego Sądu odpisu wniesionego ewentualnie zażalenia. Jak wynika z adnotacji na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki zawierającej powyższe wezwanie, doręczonej skarżącemu za pośrednictwem Dyrektora Zakładu Karnego (list polecony nr [...]), Skarżący otrzymał wezwanie Sądu w dniu 9 listopada 2010 r. -fakt ten potwierdzając własnoręcznym podpisem.
Pismem z dnia [...] listopada 2010 r. M.N., w odpowiedzi na wezwanie Sądu z dnia 4 listopada 2010 r., wyjaśnił, iż nie kierował zażaleń do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. O możliwości wniesienia skargi do Sądu został poinformowany przez wychowawcę z Zakładu Karnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, iż zgodnie z przepisem art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. -dalej "p.p.s.a.") skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba iż skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. W myśl art. 52 § 2 przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Przedmiotem skargi w rozpatrywanej sprawie jest bezczynność Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. W przypadku bezczynności organu administracji publicznej, takim środkiem jest zażalenie, o którym art. 37 § 1 k.p.a. Zgodnie bowiem z wskazanym przepisem stronie w trakcie postępowania administracyjnego służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia w sytuacji, gdy właściwy w sprawie organ nie załatwi sprawy w terminie określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego oraz w sytuacji, gdy w/w organ nie zawiadomi strony o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie ze wskazaniem przyczyn zwłoki i podaniem nowego terminu załatwienia sprawy. Stosownie do treści art. 17 pkt 1 k.p.a. organem wyższego stopnia, o którym mowa także w art. 37 § 1 in fine k.p.a., wobec organów jednostek samorządu terytorialnego jest samorządowe kolegium odwoławcze. Obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą (art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.). Gmina realizuje swoje zadania w tym zakresie, stosownie do treści art. 110 ust. 1 i 7 ustawy o pomocy społecznej, poprzez upoważnione do tego ośrodki pomocy społecznej.
Z akt rozpatrywanej sprawy, w tym również z oświadczenia Skarżącego zawartego w treści pisma z dnia [...] listopada 2010 r. wynika, iż nie występował on do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z zażaleniem, o którym mowa w art. 37 k.p.a.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy, Sąd odrzuca skargę m.in. jeżeli z przyczyn innych (niż wymienione w punkcie 1-5) wniesienie skargi jest niedopuszczalne. W rozpatrywanej sprawie, w związku z niewyczerpaniem przez stronę skarżącą środków zaskarżenia, w postaci rzeczonego zażalenia (z art. 52 § 2 p.p.s.a.) zachodzi okoliczność skutkująca niedopuszczalnością skargi, o której mowa w wyżej wskazanym przepisie.
Jednocześnie wyjaśnić należy, iż w przypadku, gdy skarga wniesiona do wojewódzkiego sądu administracyjnego podlega odrzuceniu, jako niedopuszczalna, sąd nie może badać i oceniać merytorycznie podniesionych w niej zarzutów oraz rozpoznawać wniosków dotyczących postępowania.
Mając powyższe na uwadze, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 - Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.