Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi S.S. na bezczynność Wojewody w przedmiocie rozpoznania wniosku postanawia na podstawie art. 124 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718) zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne.
W dniu 21 czerwca 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynęła skarga S.S., reprezentowanego przez pełnomocnika - J.M. (wnuka) na bezczynność Wojewody w przedmiocie rozpatrzenia złożonego przez skarżącego wniosku o uzyskanie rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
W piśmie z dnia [...] lipca 2016 r. pełnomocnik reprezentujący skarżącego poinformował Sąd, iż skarżący S.S. zmarł [...] czerwca 2016 r. Powyższą informację potwierdził nadesłany na wezwanie Sądu przez Urząd Stanu Cywilnego, odpis skrócony aktu zgonu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 124 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, dalej zwanej jako p.p.s.a.) Sąd zawiesza postępowanie z urzędu w razie śmierci strony (...) z zastrzeżeniem § 3, który stanowi, iż nie zawiesza się postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego. Podkreślić należy, iż zawieszenie z uwagi na wymienioną powyżej przyczynę ma charakter obligatoryjny.
W związku z powzięciem przez tutejszy Sąd informacji o śmierci skarżącego -S.S. (odpis skróconego aktu zgonu) zaistniała w przedmiotowej sprawie podstawa do zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego, o której mowa w art. 124 § 1 pkt 1 p.p.s.a. W rozpoznawanej sprawie nie znajduje zastosowania wyjątek, o którym mowa w § 3 cyt. przepisu. Skarżący wniósł do tutejszego Sądu skargę na bezczynność w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o uzyskanie rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej reguluje ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1090). Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 cyt. ustawy w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej. Treść powyższego przepisu wskazuje, iż prawo do dochodzenia rekompensaty nie jest prawem związanym wyłącznie z osobą zmarłego, ale przysługiwać może też jego spadkobiercom przy zachowaniu wymogów określonych w cyt. art. 3 ust. 2 ustawy o rekompensacie.
Mając powyższe na uwadze Sąd w oparciu o treść art. 124 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
Wskazać należy, iż postępowanie zawieszone z uwagi na śmierć strony zgodnie z treścią art. 128 § 1 pkt 1 p.p.s.a. podlega podjęciu z urzędu, gdy ustanie przyczyna zawieszenia, tj. od dnia zgłoszenia się lub wskazania następców prawnych zmarłego albo od dnia ustanowienia we właściwej drodze kuratora spadku. Przy czym fakt zaliczenia do kręgu następców prawnych zmarłej strony powinien zostać potwierdzony poprzez złożenie stosownego dokumentu tzn. postanowienia sądu spadku o stwierdzeniu nabycia spadku lub aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego przez notariusza.