Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym skargi T.C. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie przyznania zasiłku celowego postanawia odrzucić skargę.
Dnia 15 listopada 2013r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynęła skarga T.C. między innymi na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie przyznania zasiłku celowego (wniosek z dnia [...] sierpnia 2013 r.). Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 15 listopada 2013 r. skargi zostały rozdzielone i zarejestrowane pod odrębnymi numerami, w przedmiotowej sprawie pod sygn. II SAB/Go 81/13.
Jednocześnie zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 15 listopada 2013 r. (sygn. akt II SAB/Go 79/13) skarżący został wezwany do podania, w terminie 7 dni, czy przed wniesieniem skargi do Sądu skierował w trybie art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego zażalenie na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej (w zakresie rozpoznania wniosku o przyznanie pomocy między innymi z dnia [...] sierpnia 2013 r.) do organu administracji publicznej wyższego stopnia, tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz do nadesłania do Sądu odpisu wniesionego ewentualnie zażalenia.
W odpowiedzi, w piśmie z dnia [...] grudnia 2013 r. skarżący podał, że przed wniesieniem skargi do Sądu nie skierował do SKO zażalenia na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej. Jednocześnie poinformował, iż w ciągu 7 dni zażalenie takie złoży do właściwego organu.
W piśmie procesowym z dnia [...] stycznia 2014 r. T.C. poinformował tutejszy Sąd, iż w dniu 19 grudnia 2013r. złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego zażalenie w trybie art. 37 kpa, załączając do pisma jego odpis.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., skargę do Sądu można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia ustawa nakazuje natomiast rozumieć sytuację, gdy stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, przewidziany w ustawie
(art. 52 § 2 p.p.s.a.). Oznacza to, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a więc nie może zostać wszczęte dopóty, dopóki to postępowanie się toczy, jak również to, że postępowanie sądowoadministracyjne nie może zostać uruchomione, jeżeli nie zostały wykorzystane środki weryfikacji kwestionowanych aktów i czynności, dostępne podmiotowi, który chce uruchomić postępowanie sądowo-administracyjne, w postępowaniu administracyjnym (T. Woś [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2008 s. 267).
W przypadku bezczynności organu administracji publicznej środkiem zaskarżenia w rozumieniu przepisu art. 52 § 2 p.p.s.a., który skarżący musi wyczerpać, by móc skutecznie wnieść skargę do sądu administracyjnego, jest zażalenie wniesione w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267) - zwanej dalej jako "kpa", do organu nadrzędnego nad organem, którego bezczynność jest przedmiotem skargi, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Przy ocenie dopuszczalności skargi na bezczynność organu znaczenia decydującego nie ma sposób rozpoznania takiego zażalenia przez organ wyższego stopnia. Nie ma również znaczenia forma załatwienia przez organ wyższego stopnia zażalenia na bezczynność organu I instancji, stronie zostaje bowiem otwarta droga do podniesienia przed sądem administracyjnym bezczynności organu I instancji (wyrok NSA z dnia 6 lipca 2006 r., sygn. I OSK 480/06, LEX nr 188512; wyrok WSA w Białymstoku z dnia 4 grudnia 2006 r., sygn. II SAB/Bk 14/06, LEX nr 284727; wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Łd 32/11, Lex nr 876130).