Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Dnia 11 czerwca 2010 r. Referendarz sądowy Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. K. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi H. K. na bezczynność Wojewody postanawia: zwolnić skarżącego od kosztów sądowych w całości.
H. K. złożył w dniu 31 maja 2010 r. formularz urzędowy PPF, w którym wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na bezczynność Wojewody.
W złożonym formularzu wnioskodawca podał, że od [...] jest tymczasowo aresztowany i przebywa w zakładzie karnym, nie osiąga żadnego dochodu, nie posiada innego majątku poza mieszkaniem wielkości 72 m kw i działką o powierzchni 0,37 ha. Żona skarżącego prowadzi odrębne gospodarstwo rolne i utrzymuje się z zasiłku pomostowego w kwocie 760 zł miesięcznie.
Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy.
Zgodnie z art. 245 § 1 i art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz.1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części przysługuje osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Ubiegający się o przyznanie prawa pomocy winien w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
W rozpatrywanej sprawie biorąc pod uwagę trudną sytuację majątkową i życiową skarżącego, przede wszystkim: osadzenie w zakładzie karnym, brak dochodu, niemożność swobodnego dysponowania posiadanymi nieruchomościami uznano, że nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie, a zatem jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie zasługuje na uwzględnienie.
Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 art. 245 § 1 i 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.