Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2012r. na posiedzeniu niejawnym skargi M.K. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. w przedmiocie przyznania świadczeń z zakresu pomocy społecznej p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
M. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, domagając się "wydania przez sąd postanowienia dotyczącego kwot wypłacanych przez MOPS świadczeń na koszty utrzymania w skali miesiąca do czasu powrotu do pracy oraz zasądzenia kosztów postępowania".
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Zarządzeniem z dnia 12 grudnia 2012r. tut. Sąd wezwał pełnomocnika skarżącej - ustanowionego z urzędu adwokata - do wyjaśnienia, czy strona składała zażalenie na zaskarżoną w niniejszej sprawie bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej do organu wyższego stopnia oraz nadesłania tego pisma wraz z dowodem nadania.
W odpowiedzi z dnia 20 grudnia 2012r. pełnomocnik M. K. oświadczył w jej imieniu, że przed wniesieniem skargi do tut. Sądu strona nie wniosła zażalenia na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie przyznania świadczeń z zakresu pomocy społecznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270), zwanej dalej ustawą P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w sytuacjach, gdy nie wydano:
1) decyzji administracyjnej;
2) postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) innego niż określonego w pkt 1-3 aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w indywidualnych sprawach.
Jak wynika z kolei z art. 149 § 1 ustawy P.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
W tym miejscu zaznaczyć trzeba, że stosownie do treści art. 52 § 1 ustawy P.p.s.a. skargę (w tym także skargę na bezczynność) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuacje, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpocznie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 ustawy P.p.s.a.).
W przypadku skargi na bezczynność organu, jej wniesienie dopuszczalne jest jedynie wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 K.p.a., to znaczy złożyła zażalenie do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie. Zażalenie, o którym mowa we wskazanym przepisie, równoznaczne jest tu ze środkiem zaskarżenia, spełniając zarazem kryterium "wyczerpania środków zaskarżenia" w rozumieniu art. 52 § 2 ustawy P.p.s.a.
W niniejszej sprawie opisany wyżej warunek wyczerpania środków zaskarżenia nie został spełniony. Wskazać bowiem należy, że w piśmie z dnia 20 grudnia 2012r. (k. 38) pełnomocnik M. K. - ustanowiony z urzędu adwokat oświadczył w jej imieniu, że przed wniesieniem skargi do tut. Sądu strona nie wniosła zażalenia na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie przyznania świadczeń z zakresu pomocy społecznej. Dlatego też stwierdzić trzeba, że wskazany w art. 52 § 1 ustawy P.p.s.a. wymóg dopuszczalności skargi nie został spełniony, co czyni złożoną w niniejszej sprawie skargę niedopuszczalną.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł jak sentencji postanowienia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.