Skarga B.W. na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej w S. w przedmiocie wypłaty wyrównania renty socjalnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sylwester Miziołek po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2011r. na posiedzeniu niejawnym skargi B.W. na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej w S. w przedmiocie wypłaty wyrównania renty socjalnej p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej
Uzasadnienie

B.W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w S., zarzucając temu organowi brak wyrównania należnej jej renty socjalnej za okres od listopada 2001r. do lipca 2002r. - pomimo kierowanych doń wezwań.

W odpowiedzi na skargę Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w S. wskazał, że nie możliwości prawnych, aby uwzględnić wniosek strony. W wyniku zmiany przepisów od października 2003r. ośrodki pomocy społecznej przestały być bowiem płatnikami renty socjalnej, a wypłatą tego świadczenia zajął się Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast wniosek o wyrównanie renty socjalnej strona złożyła po raz pierwszy dopiero w 2004r.

Zarządzeniem z dnia 11 marca 2011r. tut. Sąd wezwał B.W. do wyjaśnienia, czy składała zażalenie na zaskarżoną w niniejszej sprawie bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w S. do organu wyższego stopnia oraz nadesłania jego odpisu.

W odpowiedzi strona nadesłała pismo z dnia 16 marca 2011r., w którym powtórzyła argumentację zawartą w skardze, przedstawiając w załączeniu skierowaną do Wojewody informację Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 23 marca 2004r. o stanie jej sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w sytuacjach, gdy nie wydano:

1) decyzji administracyjnej;

2) postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) innego niż określonego w pkt 1-3 aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w indywidualnych sprawach;

Stosownie do treści art. 52 § 1 ustawy p.p.s.a. skargę (w tym także skargę na bezczynność) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Pokreślić trzeba, że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuacje, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpocznie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 ustawy p.p.s.a.).

W przypadku skargi na bezczynność organu, jej wniesienie dopuszczalne jest jedynie wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 k.p.a., to znaczy złożyła zażalenie do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie. Zażalenie, o którym mowa we wskazanym przepisie, równoznaczne jest tu ze środkiem zaskarżenia, spełniając zarazem kryterium "wyczerpania środków zaskarżenia" w rozumieniu art. 52 § 2 ustawy p.p.s.a.

W rozpoznawanej sprawie opisany wyżej warunek wyczerpania środków zaskarżenia nie został spełniony. Wskazać bowiem należy, że B. W. w żaden sposób nie wykazała, aby przed wniesieniem skargi do tut. Sądu zaskarżyła zakwestionowaną w niniejszej sprawie bezczynność zażaleniem do organu wyższego stopnia. Dlatego też stwierdzić trzeba, że wskazany w art. 52 § 1 ustawy p.p.s.a. wymóg dopuszczalności skargi nie został spełniony, co czyni złożoną w niniejszej sprawie skargę niedopuszczalną.

Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł jak sentencji postanowienia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej