Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Detka po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na bezczynność Dyrektora Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: I. odrzucić skargę, II. przyznać od Skarbu Państwa ( Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach ) na rzecz adwokata A. B. kwotę 292,80 zł. ( dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy ), w tym 52,80 zł. podatku VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Dnia 15 września 2004 r. T. W. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność Dyrektora Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. w zakresie "spowodowania realizacji wydanej decyzji [...]" uchylającej decyzję organu I-szej instancji w przedmiocie zasiłku okresowego i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia. Zakres żądania skarżącej został ostatecznie sprecyzowany przez jej profesjonalnego pełnomocnika procesowego na rozprawie dnia 10 marca 2006 r.
Organ - Samorządowe Kolegium Odwoławcze - za pośrednictwem którego skarga została przekazana do Sądu i omyłkowo wpisana do rep. SA jako skarga na decyzję organu II instancji - wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę ( w tym także skargę na bezczynność) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy zaś rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na bezczynność organu, jej wniesienie dopuszczalne jest wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 kpa, to znaczy złożyła zażalenie do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie. Zażalenie o którym mowa we wskazanym przepisie, równoznaczne jest tu ze środkiem zaskarżenia i spełnia kryterium "wyczerpania środków zaskarżenia" w rozumieniu art. 52 § 2 p.p.s.a.
Jak wynika z akt sprawy oraz oświadczenia złożonego przez pełnomocnika skarżącej na rozprawie dnia 10 marca 2006 r., T. W. przed wniesieniem skargi do Sądu nie zaskarżyła bezczynności Dyrektora Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. zażaleniem do organu II instancji, a zatem wymóg dopuszczalności skargi, o jakim mowa wyżej nie został spełniony, co czyni ją niedopuszczalną.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.
Orzeczenie zawarte w pkt II oparto o przepis § 19 w zw. z § 2 ust. 1 i § 18 ust. 1 pkt 1c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. z 2003 r., poz 887, ze zm.)