Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator (spr.) Sędziowie: WSA Małgorzata Brachel-Ziaja WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant: Maciej Żelazny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2010 r. sprawy ze skargi W. D. na bezczynność Burmistrza Miasta Sucha Beskidzka postanawia: umorzyć postępowanie.
W dniu 26 lipca 2010 r. (data nadania przesyłki poleconej) W.D. wniósł skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy S. polegającą na nierozpoznaniu sprawy wycinki drzew bez wymaganego pozwolenia. Skarżący wskazał, że organ I instancji wydał [...] sierpnia 2007 r. decyzję w tej sprawie, jednakże rozstrzygnięcie to zostało uchylone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...] marca 2009 r. Postanowieniem z [...] kwietnia 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. stwierdziło zasadność zażalenia wniesionego przez skarżącego na bezczynność organu I instancji. Mimo to sprawa w dalszym ciągu nie została rozstrzygnięta.
Pismem z 4 października 2010 r. Burmistrz Miasta S. poinformował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie o rozstrzygnięciu przedmiotowej sprawy decyzją z [....] września 2010 r. znak [...], a odpis decyzji dołączył do pisma (k. [....]).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Analizując okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skarga W.D. mieściła się w zakresie właściwości sądu administracyjnego, określonej art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zmianami). Przedmiotem tej skargi była bowiem bezczynność polegająca na nierozstrzygnięciu sprawy administracyjnej dotyczącej wymierzenia kary za wycinkę drzew bez wymaganego prawem pozwolenia.
Bezczynność w niniejszej sprawie istniała w dacie wnoszenia skargi tj. 26 lipca 2010 r., jednakże ustała w dniu wydania przez Burmistrza Miasta S. decyzji znak [...] tj. z 7 września 2010 r.
Sposób rozstrzygania spraw o bezczynność organów administracji w sytuacji, gdy sąd stwierdzi po stronie organu administracji brak bezczynności był przedmiotem analizy zawartej w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 26 listopada 2008 r. sygn. I OPS 6/08 (niepublikowana). Teza tej uchwały brzmi: "Przepis art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ma zastosowanie także w przypadku, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organu - w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a tej ustawy - organ wyda akt lub dokona czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności". W jej uzasadnieniu zaś stwierdzono: "Sąd powinien skargę na bezczynność organu oddalić, jeżeli stwierdzi, że wbrew twierdzeniom skarżącego organ nie pozostawał w bezczynności w dacie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Uznawszy zaś, że organ był bezczynny w tej dacie, ale przestał nim być, wydając stosowny akt lub podejmując właściwą czynność w trybie autokontroli, sąd powinien uznać, że przestała istnieć sprawa sądowoadministracyjna (rozumiana jako ustalenie, czy istnieje potrzeba zmuszenia organu do podjęcia nakazanych prawem aktów lub czynności), a co za tym idzie postępowanie to stało się bezprzedmiotowe. W takim przypadku bowiem już samo wniesienie skargi na milczenie organu wywołuje pożądany skutek w postaci likwidacji jego bezczynności. Nie ma wówczas żadnych innych powodów, które przemawiałyby za wydaniem wyroku oddalającego skargę, który - najogólniej rzecz ujmując - jest orzeczeniem stwierdzającym, że podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia prawa jest bezzasadny. Takie orzeczenie będzie niezrozumiałe dla skarżącego, który przecież zasadnie żądał od sądu administracyjnego ochrony, osiągnął zamierzony cel na skutek skorzystania z przysługującego mu środka prawnego, bo organ, którego bezczynność zaskarżono, w całości uwzględnił skargę. Uwzględnienie skargi przez organ wywołuje także ten skutek, że skarga została przez organ rozpoznana, a więc sąd nie może ponownie rozpoznać tej samej skargi. Inaczej mówiąc, skoro organ uwzględnił skargę, to tej samej skargi sąd nie może uwzględnić lub oddalić".
Rozpatrując niniejszą sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielił powyższą ocenę i dlatego umorzył postępowanie sądowoadministracyjne na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).