Zdaniem sądu skarżący nie wykazał należycie, iż znajduje się w sytuacji materialnej kwalifikującej do przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów.
W ocenie sądu zasadnicze znaczenie ma fakt, iż skarżący posiada stałe źródło dochodu, bez obciążeń. Majątek w postaci domu i nieruchomości gruntowej o pow. 3,5 ha. Nie jest on zatem osobą uboga, pozbawiona środków do życia, a niewątpliwie do takich przypadków powinno sprowadzać się udzielenie prawa pomocy. Poza tym należy zwrócić uwagę, iż jedynym udokumentowanym wydatkiem jaki przedstawił skarżący jest zakup leków - w październiku trzy faktury na łączną kwotę 478,87 oraz wywóz nieczystości - faktura na kwotę 4,97 zł. Nie można jednakże przyjąć, że w przypadku zakupu leków jest to wydatek stały i nie pochłania jak to twierdził skarżący kwoty 1.000 zł.
Gdyby przyjąć, że skarżący w jego sytuacji materialnej nie może ponieść kosztów to Skarb Państwa stałby się w skali kraju kredytodawcą opłat sądowych w większości spraw sądowoadministracyjnych.
Podsumowując należy zauważyć, że zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy należy rozpatrywać w dwóch aspektach : z uwzględnieniem z jednej strony wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej strony jej możliwości finansowych ( por. H. Knysiak - Molczyk, Prawo pomocy w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, PS 2003, nr 11-12, s.85). Przeprowadzona w niniejszym postępowaniu analiza nie pozwala na stwierdzenie, że strona nie ma dostatecznych środków na poniesienie kosztów postępowania sądowego, które na obecnym etapie postępowania sprowadzają się do wpisu w wysokości 100 zł.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 243 § 1, art. 246 § 1 pkt 2 w zw z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ).