Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. P. na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] postanawia: odrzucić skargę
Uzasadnienie:
W. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w sprawie zainicjowanej wnioskiem z dnia 13 stycznia 2014 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia 20 marca 2012 r. ([...]).
Podał, że w piśmie z dnia 28 maja 2014 r. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] o wyjaśnienie, dlaczego postępowanie jest przewlekle prowadzone, gdyż decyzja o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 20 marca 2012 r. został wydana dopiero po ok. czterech miesiącach od złożenia wniosku, lecz do chwili składania skargi nie otrzymał odpowiedzi od organu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. póz. 270 ze zm. dalej ppsa), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed właściwym organem w sprawie.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W rozumieniu tego przepisu środkiem zaskarżenia w przypadku bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania jest zażalenie do organu wyższego stopnia lub wezwanie do usunięcia naruszenia prawa składane w trybie art. 37 kpa.
W rozpatrywanej sprawie nie został wyczerpany tryb "przedskargowy". Skarga na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania nie została bowiem poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa wniesionym w trybie art. 37 kpa. Wskazywane zaś przez skarżącego pismo z dnia 28 maja 2014 r., nie może być potraktowane jako wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Skarżący zwrócił się w nim jedynie o wyjaśnienie, dlaczego sprawa zainicjowana wnioskiem z dnia 13 stycznia 2014 r. nie została załatwiona niezwłocznie, a z czteromiesięcznym opóźnieniem.
Z w/w powodów skargę należało uznać za niedopuszczalną i jako taką, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa, odrzucić.