Dnia 26 lutego 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. T. na bezczynność Dyrektora Regionalnego [...] w K. w przedmiocie braku rozpoznania odwołania w postępowaniu administracyjnym postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 27 stycznia 2014 r. M. T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Dyrektora Regionalnego [...] w K..
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Regionalnego [...] w K. wniósł o jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postpowaniu przed sądami administracyjnymi wskazując na brak wyczerpania przez skarżącego środków zaskarżenia.
Skarżący został wezwany do wykazania w terminie 7 dni, że przed wniesieniem skargi wystąpił z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie do organu wyższego stopnia - pod rygorem odrzucenia skargi.
W piśmie z dnia 18 lutego 2014 r., w odpowiedzi na powyższe wezwanie Sądu skarżący oświadczył, że nie składał stosownego zażalenia i cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postpowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) zwanej dalej "P.p.s.a." skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed właściwym organem administracji publicznej. W sytuacji zaś wniesienia skargi przed wyczerpaniem środków zaskarżenia sąd skargę odrzuca jako niedopuszczalną na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
Zgodnie zatem z tym co powiedziano powyżej, niniejsza skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna wobec braku wyczerpania środków zaskarżenia. Skarga na bezczynność musi bowiem zostać poprzedzona wniesieniem zażalenia do organu wyższego stopnia na nierozpatrzenie sprawy w terminie na podstawie art. 37 K.p.a. Skarżący powinien był najpierw wnieść zażalenie na niezałatwienie jego sprawy w terminie do Dyrektora Generalnego [...].
Wobec zatem niewyczerpania środków zaskarżenia skarga podlega odrzuceniu.
W związku z powyższym wniosek skarżącego o umorzenie postępowania wobec cofnięcia skargi nie mógł zostać uwzględniony. Wyjaśnić bowiem trzeba, że Sąd najpierw bada czy skarga jest dopuszczalna, czyli nie zawiera braków formalnych i podlega rozpoznaniu przez wojewódzki sąd administracyjny. Dopiero skarga wolna od braków powoduje wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego, zatem dopiero wtedy można ją skutecznie cofnąć, co powoduje umorzenie postępowania sądowego. Aby można było umorzyć postepowanie sądowe, musi ono zostać wszczęte, a w sytuacji gdy skarga jest niedopuszczalna do wszczęcia nie dochodzi, w konsekwencji nie ma postępowania które podlegałoby umorzeniu.
W związku z powyższym biorąc za podstawę rozstrzygnięcia art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. i art. 58 § 3 P.p.s.a. skargę skarżącego należało odrzucić.