Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 19 września 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. D. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. p o s t a n a w i a I. zwolnić stronę skarżącą od kosztów sądowych, II. ustanowić dla strony skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w K.
W dniu 9 września 2014r. skarżący złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze swej skargi na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O.
Strona skarżąca domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienia kwalifikowanego pełnomocnika z uwagi na bardzo niskie dochody, a co za tym idzie - brak wystarczających środków, koniecznych do uiszczenia kosztów i ustanowienia adwokata. Skarżący wskazuje, iż jest emerytem i świadczenie to jest jedynym z jakiego się utrzymuje. Skarżący jest osobą schorowaną, wydatkuje spore środki finansowe na leki. Ma na utrzymaniu bezrobotną córkę, która otrzymuje tylko alimenty oraz zasiłek rodzinny.
Zdaniem orzekającego, wniosek strony skarżącej zasługuje na uwzględnienie.
Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe z synem, córka oraz wnuczkiem. Utrzymuje się z emerytury w kwocie 1700 zł. Syn otrzymuje wynagrodzenie za prace w kwocie 1600 zł, córka zaś alimenty na dziecko w wysokości 450 zł oraz zasiłek rodzinny 100 zł. Łącznie zatem dochody 4 osobowej rodziny wynoszą 4250 zł.
Z akt sprawy wynika, iż skarżący posiada dom z 1936 roku. Nie wykazuje we wniosku o przyznanie prawa pomocy faktu posiadania wartościowych ruchomości czy też oszczędności. Wskazuje na znaczne koszty utrzymania.
Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych i przyznania kwalifikowanego zastępstwa prawnego stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
Zgodnie z art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy osoba wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym - gdy wykaże, iż nie w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.
Użyte w art. 246 sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskodawcy.
Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest więc formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Kluczową zaś rolę dla oceny możliwości płatniczych skarżącego ma fakt, iż zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna być rozpatrywana w dwóch aspektach - z uwzględnieniem z jednej strony wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej strony jej możliwości finansowych.