Sprawa ze skargi na bezczynność Burmistrza Miasta L. w przedmiocie wypłaty odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 20 października 2014r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.N. na bezczynność Burmistrza Miasta L. w przedmiocie wypłaty odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną postanawia: skargę odrzucić

Uzasadnienie strona 1/2

Skarga J.N. (zwanej dalej skarżącą), na bezczynność Burmistrza Miasta L. wpłynęła do Urzędu Miasta L. w dniu 5 sierpnia 2014r. Skarżąca wniosła o zobowiązanie Burmistrza Miasta L. do udzielenia odpowiedzi i ostatecznego załatwienia sprawy oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi z dnia 4 września 2014r na przedmiotową skargę Burmistrz Miasta L. wniósł o odrzucenie skargi.

Zarządzeniem z dnia 1 października 2014r. Sąd wezwał skarżącą do wykazania, że wniesienie skargi poprzedzone zostało zażaleniem do organu wyższego stopnia w trybie art.37 k.p.a. - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.

W odpowiedzi na to wezwanie skarżąca w piśmie z dnia 8 października 2014r. odpowiedziała, że nie wnosiła w niniejszej sprawie zażalenia do organu wyższego stopnia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zagadnienie dopuszczalności wniesienia skargi na bezczynność Burmistrza Miasta L. Zgodnie z brzmieniem art.52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz.1270) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącym w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.

Po pierwsze wskazać należy, iż postępowanie w zakresie bezczynności organu w załatwianiu sprawy administracyjnej reguluje art.37 k.p.a. Brzmienie art.37 k.p.a. w sposób jednoznaczny wskazuje, iż na niezałatwienie sprawy w terminie określonym przez art.35 k.p.a. lub ustalonym w myśl art.36 k.p.a. stronom służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Zatem niezbędną przesłanką do złożenia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji publicznej jest wcześniejsze złożenie w/w zażalenia do organu wyższego stopnia. Stanowisko takie od dawna jest ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych. I tak w wyroku z 24.05.2001r., sygn. akt IV SA 572/99 NSA w Warszawie (publ. w ONSA 2002/3/116) stwierdził, iż wniesienie zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. jest wyłącznie warunkiem formalnym wystąpienia przez osobę zainteresowaną ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność. Niezależnie od pozytywnego lub negatywnego stanowiska zajętego przez organ wyższego stopnia strona może dopiero wówczas wnieść skargę na bezczynność organu i w sądowym postępowaniu ze skargi na bezczynność może ewentualnie podważać stanowisko organu wyrażone w trybie art. 37 § 1 k.p.a.

Jak wynika z przedstawionych dokumentów oraz odpowiedzi na skargę skarżąca nie wyczerpała środków zaskarżenia, przysługujących jej w toku postępowania administracyjnego z mocy art.37 k.p.a., przed wniesieniem skargi do Sądu. Skarżąca załączyła do skargi kserokopię wniosku jej matki S.D. o wypłatę odszkodowania za pole zabrane pod drogę. Z pisma tego wynika, że złożone zostało ono do organu administracyjnego w dniu 26.07.2004r., a więc z tym dniem zostało wszczęte postepowanie administracyjne w przedmiotowej sprawie, które zdaniem skarżącej nie zakończyło się do dnia dzisiejszego. Dodać należy, że skarżąca jest jednym z następców prawnych po zmarłej matce S.D. (wnioskodawczyni), a zatem weszła w jej prawa i obowiązki jako strona przedmiotowego postępowania o wypłatę odszkodowania.

Strona 1/2