Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabela Dobosz po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu P. B. od zarządzenia referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 sierpnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Kr 34/07 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi P. B. na bezczynność Prokuratora Okręgowego w [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej postanawia: odrzucić sprzeciw. nie zostały uzupełnione.
Zarządzeniem z dnia 1 sierpnia 2008 r. referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie pozostawił wniosek P. B. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania (k. 132 - 136).
Skarżący drogą elektroniczną wniósł sprzeciw od tego zarządzenia, jego zdaniem "podpisany bezpiecznie" (k. 144 - 146).
Zarządzeniem z dnia [...] października 2008 r. (k. 151)skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych powyższego pisma poprzez jego podpisanie - w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia sprzeciwu. Pomimo upływu zakreślonego terminu skarżący zarządzenia nie wykonał.
Zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) każde pismo strony powinno m. in. zawierać jej podpis albo podpis jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika.
Sprzeciw skarżącego z daty 2 września 2008 r. tego warunku nie spełniał, bowiem podpis elektroniczny nie jest podpisem, o którym mowa w powołanym art. 46 § 1 pkt 4 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2001 r. Nr 130 poz. 1450) bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w okresie ważności tego certyfikatu. Przepis ten odsyła do ustaw szczególnych, które dopuszczają możliwość posługiwania się podpisem elektronicznym w określonych sytuacjach, bowiem w polskim systemie prawa nie ma żadnego przepisu, który generalnie zrównywałby podpis elektroniczny z podpisem własnoręcznym. Wśród ustaw dopuszczających stosowanie podpisu elektronicznego można przykładowo wskazać kodeks cywilny (art. 60 i art. 78 § 2) i kodeks postępowania administracyjnego (art. 57 § 1 pkt 1 i art. 63 § 3a). Jednakże wskazane przepisy dotyczą wyłącznie zakresu, jaki reguluje dana ustawa.
W ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie ma odpowiednika wskazanych wyżej przepisów kodeksu cywilnego i kodeksu postępowania administracyjnego, a pojęcie "podpis elektroniczny" w ogóle się nie pojawia. Jedyny wyjątek od konieczności złożenia własnoręcznego podpisu przez stronę lub jej pełnomocnika pod pismem adresowanym do sądu wprowadza art. 46 § 4, który stanowi: za stronę, która nie może się podpisać, podpisuje pismo osoba przez nią upoważniona, z wymienieniem przyczyny, dla której strona sama się nie podpisała.
Trzeba również pamiętać o art. 1 pkt 6 oraz art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565 ze zm.). Pierwszy z powołanych przepisów stanowi, że ustawa, o której mowa, określa zasady wymiany informacji drogą elektroniczną, w tym dokumentów elektronicznych, pomiędzy podmiotami publicznymi a podmiotami niebędącymi podmiotami publicznymi. Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 3 przepisów tej ustawy nie stosuje się do sądów administracyjnych.
Również doktryna i orzecznictwo podzielają pogląd o niedopuszczalności posługiwania się popisem elektronicznym w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (P. Szkudlarek "Wymiana korespondencji w nowej procedurze sądowoadministracyjnej", Kwartalnik Prawa Publicznego 2004/1/271, postanowienia NSA z 24 lipca 2008 r. sygn. akt I OPP 25/08 i z 10 września 2008 r. sygn. akt I OZ 673/08).
Skoro więc nie jest dopuszczalne posługiwanie się podpisem elektronicznym w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało uznać, że sprzeciw od zarządzenia z dnia 1 sierpnia 2008 r. jest dotknięty brakiem formalnym w postaci braku podpisu osoby, która wniosła sprzeciw. Skarżący został wezwany do uzupełnienia tego braku formalnego sprzeciwu i w zakreślonym terminie go nie uzupełnił.
Z tego względu sprzeciw ten należało odrzucić na podstawie art. 259 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że sprzeciw od orzeczenia referendarza sądowego podlega odrzuceniu gdy jego braki formalne nie zostały uzupełnione.