Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi G.P. na bezczynność Rady Miasta Krakowa w przedmiocie podjęcia indywidualnej uchwały dopuszczającej sprzedaż na rzecz najemcy lokalu należącego do gminy postanawia odrzucić skargę.
W piśmie opatrzonym datą 20 lutego 2012r. G.P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę, w której zarzuciła, że Rada Miasta K. nie podjęła indywidualnej uchwały dopuszczającej sprzedaż na rzecz skarżącej należącego do gminy lokalu nr [...] położonego w K. przy [...]. Skarżąca podała, że złożyła wniosek o podjęcie takiej uchwały, lecz wskutek negatywnych opinii komisji Rada Miasta K. nie podjęła wnioskowanej przez skarżącą uchwały.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta K. przedstawiła okoliczności związane z rozpatrzeniem wniosku skarżącej i wniosła o odrzucenie, względnie o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami, a organami administracji rządowej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem legalności. Poddanie wykonywania administracji publicznej kontroli sądu administracyjnego nie oznacza, jednak, że cała działalność administracji publicznej została taką kontrolą objęta. Ograniczenie jej zakresu wynika z treści art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 - dalej w skrócie "ppsa"), który enumeratywnie wylicza formy działania administracji publicznej podlegające kontroli przez sądy administracyjne. W myśl art. 3 § 2 ppsa kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Z przytoczonego przepisu wynika, że nie w każdej sytuacji, w której jednostka jest niezadowolona z działalności organów administracji publicznej, dopuszczalne jest wniesienie skargi do sądu administracyjnego. Podkreślić trzeba, że skargę można wnieść tylko w sytuacjach opisanych w powołanym wyżej przepisie. Jeżeli zaś skarga dotyczy przypadku niewymienionego w art. 3 § 2 ppsa, sąd administracyjny zobowiązany jest do jej odrzucenia, gdyż rozpatrując taką skargę wykroczyłby poza swoje kompetencje powierzone mu przez ustawodawcę.
W ocenie Sądu przedmiotowa skarga G.P. nie mieści się w żadnej z kategorii wymienionych w art. 3 § 2 ppsa. Wprawdzie skarżąca zarzuca organowi administracji, czyli Radzie Miasta Krakowa, brak podjęcia wnioskowanej uchwały, jednakże zarzut ten nie dotyczy takiej bezczynności, która może być zaskarżona do sądu administracyjnego. Skoro bowiem skarżąca ubiegała się o to, by Gmina Kraków sprzedała jej lokal, oznacza to, że domagała się od organów Gminy podjęcia czynności dotyczących praw majątkowych Gminy. Podejmowanie decyzji o sprzedaży należącego do Gminy lokalu jest wykonywaniem typowych uprawnień właścicielskich i dlatego są to działania należące do sfery prawa cywilnego, które nie podlegają kontroli sądu administracyjnego.
Zatem skarga wniesiona w niniejszej sprawie nie dotyczyła bezczynności organu administracji w sferze publicznoprawnej i dlatego jako nienależąca do właściwości sądu administracyjnego, podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ppsa.