Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. J. na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Pismem z dnia 23 marca 2018 r. K. J. - dalej skarżący, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na bezczynność Komendanta Państwowej Straży Pożarnej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
Następnie pismem z dnia 29 marca 2018 r. skarżący cofnął ww. skargę.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania w związku z cofnięciem skargi, względnie o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 60 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Z kolei w myśl art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w razie skutecznego cofnięcia skargi sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.
W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że cofnięcie skargi jest rezygnacją strony z kontynuowania wszczętego przez nią postępowania przed sądem administracyjnym. Cofnięcie skargi może mieć zarówno formę pisemną, jak i ustną złożoną do protokołu rozprawy (B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 159).
W niniejszej sprawie, wobec jednoznacznego oświadczenia skarżącego o cofnięciu skargi i braku merytorycznej przesłanki wymienionej w cytowanym przepisie o uznaniu cofnięcia skargi za niedopuszczalne, Sąd - na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 60 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.