Kraków, dnia 25 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.S. , G.Z. i W.Z. na bezczynność Starosty K. postanawia: odmówić skarżącemu Z.S. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu
Postępowanie sądowoadministracyjne w niniejszej sprawie zostało wszczęte na skutek skargi Z.S. działającego imieniem własnym oraz jako pełnomocnik G.Z. i W.Z. (przy czym W.Z. na wezwanie sądu doręczył skargę podpisaną własnoręcznie) na bezczynność Starosty K. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia [...] sierpnia 2009r. skarżący został wezwany do uiszczenia należnego od skargi wpisu w kwocie 100 zł - w terminie do 7 dni od daty jego doręczenia, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to zostało odebrane przez skarżącego w dniu 11 sierpnia 2009 r., natomiast opłata od skargi została uiszczona w dniu 28 sierpnia 2009r. W piśmie z dnia 24 sierpnia 2009r. skarżący wyjaśnił, że niedotrzymanie siedmiodniowego terminu do uiszczenia wpisu było spowodowane jego pobytem w A.
Na rozprawie jaka odbyła się w niniejszej sprawie w dniu 4 grudnia 2009r. Na skarżący oświadczył, jego pismo z dnia 24 sierpnia 2009 r. było wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu. Wobec tego oświadczenia, sąd postanowił zobowiązać skarżącego Z.S. do uwiarygodnienia dokumentami twierdzeń zawartych tym piśmie, co do przyczyn uchybienia terminowi do uiszczenia wpisu, w terminie 7 dni, pod rygorem wystąpienia ujemnych skutków procesowych związanych z wystąpieniem podstaw do odrzucenia skargi. W odpowiedzi skarżący w piśmie z dnia 9 grudnia 2009r. wyjaśnił, że wezwanie do uiszczenia wpisu odebrał w dniu 12 sierpnia 2009r., w późnych godzinach popołudniowych podczas jednodniowego pobytu w K. , bowiem w dniach od 20 lipca 2009r. do 25 sierpnia 2009r. przebywał u swojej córki w A. Na dzień 12 sierpnia 2008r. miał wykupiony bilet powrotny do A. i w tym dniu nie miał żadnej możliwości dokonania wpłaty. Wpis uiścił natychmiast po powrocie do A
Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Przepis art. 86 § 1 stanowi z kolei, iż jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Przesłanką do przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest brak jej zawinienia w uchybieniu terminowi do dokonania tej czynności. Na stronie która ubiega się o przywrócenie terminu, spoczywa przy tym obowiązek wykazania okoliczności które uzasadniają jej wniosek tj. jej brak zawinienia w uchybieniu terminowi.
Rozpatrując niniejszą sprawę, stwierdzić należy, że skarżący w żaden sposób nie uwiarygodnił swoich twierdzeń zawartych w piśmie z dnia 24 sierpnia 2009r. i nie przedstawił żadnych dokumentów, co do przyczyn uchybienia terminowi do wniesienia wpisu. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na rozbieżności jakie występują pomiędzy twierdzeniem skarżącego zamieszczonymi w piśmie z 9 grudnia 2009 r. - że wezwanie do uiszczenia wpisu odebrał w dniu 12 sierpnia 2009r., podczas jednodniowego pobytu w K. , a zamieszczonymi w piśmie z 27 sierpnia 2009 r. - że pocztę odebrał jego brat. Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru wezwania sądu do uiszczenia wpisu znajdującym się w aktach sprawy pod kartą [...], znajduje się natomiast adnotacja Urzędu Pocztowego, iż wezwanie to skarżący odebrał osobiście w dniu 11 sierpnia 2009r. Wobec tych sprzeczności i braku jakiejkolwiek choćby próby uwiarygodnienia okolicznością, iż uchybienie terminowi do uiszczenia wpisu nastąpiło bez jego winy - na uwzględnienie nie zasługiwali wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, na mocy wyżej przytoczonych przepisów sąd orzekł jak w sentencji.