Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Głowacki / spr. / Sędziowie WSA Aldona Gąsecka-Duda Ewa Rynczak / spr. / Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi J. J. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] postanawia : 1. umorzyć postępowanie, 2. przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata J. M. 292,80 / dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy / w tym należny VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.
J.J. pismem z dnia [....] listopada 2007r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. Skarżący wniósł o wydania orzeczenia zobowiązującego organ do bezzwłocznego zwrotu całości akt sprawy dotyczącej decyzji Wójta Gminy N. z dnia 14.09.2006r. znak: [....] zatwierdzającej projekt scalenia gruntów w L. - celem umożliwienia organowi l instancji wydania postanowienia w trybie art 111 § 2 k.p.a., a przez to skorzystanie przez skarżącego z prawa do wniesienia odwołania od w/w decyzji.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. wniosło o umorzenie postępowania sądowego.
W uzasadnieniu Kolegium podało, że istotą żądań skarżącego w przedmiotowej sprawie, jak wynika z analizy wszystkich jego pism, jest żądanie uzupełnienia decyzji Wójta Gminy N. z dnia 14.09.2006r. w oparciu o przepis art. 111 § 1 k.p.a. Żądanie to było skierowane do organu l instancji i tylko ten organ mógł uczynić temu żądaniu zadość. Wójt Gminy N. traktował wszystkie pisma skarżącego jako odwołania od decyzji scaleniowej i przesyłał je do organu odwoławczego, gdzie również zostały one błędnie zakwalifikowane jako odwołania, podczas, gdy w istocie nimi nie były. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. wskazało, że pismem z dnia [....] sierpnia 2008r. wszystkie wnioski skarżącego, w tym żądanie uzupełnienia decyzji Wójta Gminy N. z dnia 14.09.2006r. zostały przekazane organowi l instancji jako organowi właściwemu do ich rozstrzygnięcia. W związku z tym żądanie sformułowane w przedmiotowej skardze na bezczynność zostało przez organ zrealizowane, co uzasadnia umorzenie postępowania sądowego jako bezprzedmiotowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, póz. 1270 ze zm., określanej dalej jako p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. przewiduje wniesienie skargi na bezczynność organów w wypadkach przewidzianych w pkt 1-4. Bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie wymieniony organ nie podejmie żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub nie podjął czynności (T. Woś (w:) T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie sądowoadministracyjne, Warszawa 1999, s. 84).
W ocenie orzekającego Sądu w niniejszej sprawie wywołanej skargą J.J. , stwierdzić należy iż z chwilą przekazania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. , którego bezczynności skarga dotyczyła, do Wójta Gminy N. wniosku o uzupełnienie decyzji Wójta Gminy N. z dnia 14.09.2006r. (znak:.....), postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe. Rozpoznając skargę na bezczynność organu administracji publicznej, sąd administracyjny stosuje środek przewidziany w art. 149 p.p.s.a., tj. zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. W sprawie niniejszej, skoro Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. uczyniło zadość żądaniu skarżącego, nie istnieje możliwość wydania orzeczenia w myśl art. 149 p.p.s.a., brak zatem przedmiotu postępowania. Sąd podziela w tej kwestii pogląd prawny wyrażony w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 października 2004r. syg. akt II SAB/Gd 26/03 (LEX nr 299473), iż "wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy decyzja ta została podjęta z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania. W takim przypadku sąd powinien umorzyć postępowanie ze skargi na bezczynność jako bezprzedmiotowe, bowiem w sprawach tych sąd orzeka na podstawie stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili orzekania".
Stosownie zatem do treści art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., sytuacja taka obliguje Sąd w niniejszej sprawie do umorzenia postępowania, wobec czego w oparciu o ten przepis orzeczono jak pkt 1 sentencji postanowienia.
Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002r, Nr 123, póz. 1058 ze zm.), koszty nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata z urzędu, ponosi Skarb Państwa. W świetle § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, póz. 1348 ze zm.) stawka minimalna wynagrodzenia adwokata wynosi w niniejszej sprawie 240 zł.
Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt .2 postanowienia przyznając od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata J.M. 292,80, w tym należny VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.