Dnia 18 marca 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi-Wydział II w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Markiewicz po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2004 roku na posiedzeniu niejawnym skargi L. S. P. na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie zaniechania egzekucji obligatoryjnych nasadzeń zastępczych postanawia odrzucić skargę
W dniu 9 stycznia 2004 roku L. S. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Wydziału Ochrony Środowiska i Rolnictwa Urzędu Miasta Ł.
Skarżący podnosi, iż wyżej wskazany organ zaniechał egzekucji obligatoryjnych nasadzeń zastępczych w miejsca wyciętych drzew na terenie posesji przy ul. A., nasadzeń zastępczych w miejsce zniszczonych drzew pod trakcją energetyczną na terenie osiedla B. w Ł. jak również brak efektywnej reakcji na przekazaną informacje o nie dokonaniu przez administratorów nieruchomości zleconych obligatoryjnie nasadzeń zastępczych na miejsce zniszczonych, bądź wyciętych drzew i krzewów.
W odpowiedzi na skargę organ administracyjny podnosi, iż skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na "zaniechanie działań administracyjnych" bez określenia organu, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi, a także bez uprzedniego wezwania na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 10 lutego 2004 roku skarżący został wezwany do wskazania interesu prawnego do wniesienia skargi, podanie przedmiotu sprawy, uiszczenia wpisu sądowego oraz do wykazania wyczerpania trybu z art. 37 par. 1 kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 98 poz.. 1951).
W piśmie z dnia 19 lutego 2004 roku, skarżący wnosi o zwolnienie od wpisu sądowego, przedstawia przedmiot skargi oraz wykazuje interes prawny do wniesienia skargi. W kwestii wykazania wyczerpania trybu przewidzianego w art. 37 par. 1 kpa., skarżący podnosi, iż decyzje administracyjne, których wykonania jego zdaniem nie wyegzekwowano, wydane zostały na podstawie art. 47e i art. 47k ustawy z dnia 19 października 2001 roku o ochronie przyrody (tekst jednolity Dz.U. z 2001r., Nr 99 poz. 1079), która to ustawa nie przewiduje odwołania do organu wyższej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
W art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) wskazano zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne nad działalnością administracji publicznej, a w pkt. 8 przewidziano właściwość sądów administracyjnych w sprawach skarg na bezczynność organów między innymi w zakresie wydania decyzji administracyjnych (pkt 1). Stosownie do art. 52 par. 1 tej ustawy " przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie", natomiast zgodnie z art. 52 § 4 zd. 1 wskazanej ustawy w przypadku innych aktów niż wymienione w art. 3 § 2 pkt 4, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy przed wniesieniem skargi do sądu wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. Z kolei zgodnie z treścią art. 37 par. 1 kpa, na nie załatwienie sprawy w terminie przewidzianym w art. 35 i 36 kpa służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. W tym przypadku właściwym organem wyższego nad Prezydentem Miasta Ł. stopnia było Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. W sprawie niniejszej nie ulega wątpliwości, że tego rodzaju zażalenia, skarżący nie złożył przed wniesieniem skargi do Sądu.
Z tych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w związku z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną z uwagi nie wyczerpania toku instancji. Odnosząc się do pisma procesowego strony skarżącej z dnia 19 lutego 2004 roku, należy wyjaśnić, że w świetle zasady ogólnej postępowania administracyjnego zawartej w art. 15 kpa, postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne. Oznacza to, że nie występuje potrzeba wskazywania w każdym akcie normatywnym, zawierającym przepisy stanowiące podstawę do wydawania decyzji administracyjnej, uprawnienia do wnoszenia odwołania. Przeciwnie, dopiero w wypadku, gdyby od danej decyzji prawo odwołania nie przysługiwało, jako odstępstwo od powołanej, obowiązującej w postępowaniu administracyjnym, zasady procesowej, tego rodzaju pouczenie powinno być bezwzględnie zamieszczone w akcie normatywnym.