Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Chodzi zatem o tego rodzaju niezależne od strony okoliczności, którym nie była w stanie przeciwdziałać pomimo dołożenia należytej staranności. Tak rozumiane pojęcie winy w uchybieniu terminu jest konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. postanowienia NSA z 14 lutego 2007 r., II OZ 91/07, z 29 maja 2009 r., II FZ 115/09 oraz z 10 czerwca 2015 r., II GZ 265/15; dostępne na www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zaliczyć można w szczególności nagłą chorobę strony, uniemożliwiającą wykonanie czynności we właściwym terminie. Wnioskodawca powinien jedynie uprawdopodobnić brak winy, co jest równoznaczne z wykazaniem istnienia uzasadnionego przypuszczenia co do potencjalnego wystąpienia skutku. Wnioskodawca powinien zatem przekonać sąd, o co najmniej prawdopodobieństwie zaistnienia okoliczności mających wpływ na brak winy w uchybieniu terminowi.
W niniejszej sprawie jak wynika z przedłożonego w sprawie wyciągu z dokumentacji medycznej, skarżący w okresie od dnia 24 lutego 2018 roku do dnia 28 marca 2018 roku tj. m.in. w trakcie biegu terminu do uiszczenia wpisu, przybywał w Świętokrzyskim Centrum Psychiatrii w M. W tym czasie nie miał możliwości odbioru korespondencji, a rodzina nie informowała go o przychodzącej korespondencji. W tej sytuacji skarżący nie miał możliwości uiszczenia wpisu sądowego, bowiem nie miał wiedzy o skierowanym do niego wezwaniu do uzupełnienia braku formalnego skargi. W tej sytuacji z oczywistych względów niemożliwe było także skorzystanie z osób trzecich. Niedochowanie terminu było tym samym w rozpatrywanym przypadku niezawinione.
Wobec powyższego Sąd, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
IB